لوامع صاحبقرانی جلد 3

صداى او را مى‏شنوند و به سبب هر كه نماز كند با او در آن مسجد نصيبى از ثواب او را خواهد بود نصيبى بزرگ و به سبب هر يك از كسانى كه اذان او را بشنوند و با او نماز نكنند حسنه در نامه عمل او مى‏نويسند بد آن كه اين حديث را صدوق در ثواب الاعمال و خصال و غير آن ذكر كرده است از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه هر كه ده سال اذان بگويد خالصا لوجه اللَّه حق سبحانه و تعالى مى‏آمرزد مد بصرش را و كشيدن آوازش را در آسمان و چشم در آسمان كار مى‏كند تا فلك هشتم پس ممكن است كه مراد اين باشد كه اگر گناهان مؤذّن آن مقدار باشد كه آسمانها پر باشد از گناهان كه حق سبحانه و تعالى همه را مى‏آمرزد و هم چنين آن مقدار كه آوازش رود و آن نيز تا عرش باشد چنانكه خواهد آمد كه فرشتگان آواز مؤذّنان را بالا مى‏برند و ممكن است كه تشبيه كرده باشند مغفرت را باين مقدار با آن كه يك قطره از درياى مغفرت و رحمت عالمى را كافيست و ممكن است كه مراد از مدّ بصر مدّ صوت باشد چون غالب اوقات مراد از چشم كار كردن آنست كه تشخيص تواند كرد چنانكه خواهد آمد و بنا بر اين احتمال ممكن است كه مراد پر بودن از گناهان يا مغفرت باشد و از قبيل تشبيه معقول به محسوس باشد چنانكه گذشت و ممكن است كه مراد اين باشد كه هر چند آواز مؤذّن بيشتر رود از اطراف ثوابش بيشتر خواهد بود و بنا بر اين ضم كردن مدّ بصر از آن جهت خواهد بود كه بسيار بلند نگويد كه سبب ضرر شود بلكه مدّ بصر كه يك ميلست كافى است و قريب است.

باين حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه مى‏آمرزند مؤذّن را هر مقدار كه آواز او برود يعنى هر چند بيشتر مى‏رود آواز او گناهان او بيشتر آمرزيده مى‏شود و شهادت مى‏دهد از جهة او هر