لوامع صاحبقرانی جلد 3

الهى و به رسالت حضرت رسالت پناهى (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و باين شهادت اكتفا مى‏كنم از هر كه ابا و انكار كند يعنى اگر عالمى منكر باشند من اقرار دارم و انكار نمى‏كنم و ياورى مى‏كنم باين شهادت هر كه را اقرار كند و شهادت دهد هر گاه اين كلمات را از روى اعتقاد و اخلاص بگويد حق سبحانه و تعالى او را مزد و ثواب كرامت فرمايد بعدد منكران و جاحدان و بعدد مقران و شاهدان يعنى بعدد جميع خلايق.

(و قال ابو جعفر (صلوات اللَّه عليه) لمحمّد بن مسلم يا محمّد بن مسلم لا تدعنّ ذكر اللَّه على كلّ حال و لو سمعت المنادي ينادى بالأذان و أنت على الخلاء فاذكر اللَّه عزّ و جلّ و قل كما يقول المؤذّن)(1)

و كالصحيح و فى الصحيح منقول است از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه كه فرمودند به محمد بن مسلم كه اى محمد ترك مكن ذكر حق سبحانه و تعالى را در هيچ حالى و اگر بشنوى كه در حالتى كه در بيت الخلا باشى و مؤذن اذان گويد پس تو نيز ذكر حق سبحانه و تعالى بكن و بگو چنانكه مؤذّن مى‏گويد و در حديث صحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقول است كه حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) چون مى‏شنيدند كه مؤذن اذان مى‏گويد حضرت حكايت قول مؤذّن مى‏فرمودند در همه عبارات و در حديث صحيح منقولست از زراره كه گفت عرض نمودم. به خدمت حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه چون بشنوم اذان را چه چيز بگويم حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى را ياد كن با هر كه او را ياد كند و بسند قوى از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) منقول است كه آن حضرت فرمودند كه حكايت اذان سبب زيادتى رزق است اگر چه در بيت الخلا باشند و از اين باب احاديث گذشت پيشتر و ظاهر اكثر عبارات آنست‏