لوامع صاحبقرانی جلد 3

ثمّ قال النّجا النّجا الوحا الوحا الرّحيل الرّحيل العمل العمل و إيّاكم و التّفريط و إيّاكم و التّفريط ثمّ قال و يحكم اجعلونى فى حلّ ممّا فرّطت فقلت له أنت في حلّ ممّا فرّطت جزاك اللَّه الجنّة كما ادّيت و فعلت الّذى يجب عليك ثمّ ودّعنى و قال اتّق اللَّه و ادّ إلى أمّة محمّد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) ما ادّيت إليك فقلت افعل ان شاء اللَّه فقال استودع اللَّه دينك و أمانتك و زوّدك التّقوى و اعانك على طاعته بمشيّته)(1)

اما درى كه بزرگتر از همه درهاست پس داخل مى‏شوند از آن در بندگان شايسته درگاه الهى و ايشان جمعى‏اند كه ترك كرده‏اند دنيا و محبت آن را و پرهيزكارانند از شبهات چه جاى محرمات و هميشه راغبند به جانب اقدس الهى و بذكر و فكر اويند و انيس و جليس حق سبحانه و تعالى‏اند گفتم حق سبحانه و تعالى ترا رحمت كناد چون ايشان داخل بهشت مى‏شوند چه كار مى‏كنند گفت سير مى‏كنند بر كنار دو نهر و در آب صافى و در امالى بسيار مصحح كه قريب بزمان مصنف نوشته شده و جمعى كثير از فضلا بدرسه آن را خوانده‏اند و تا غايت چنين كتابى باين تصحيح نديده‏ام و از اين نسخه ظاهر مى‏شود كه محدثان علماى ما چه مقدار سعى مى‏نموده‏اند در تصحيح كتب در اين نسخه و ساير نسخ امالى فى مصافّ است يعنى سير ايشان بر كنار دو نهر است كه محل صفوف ملائكه و حوران و غلمان خواهد بود و مى‏نشينند در كشتيها از ياقوت كه پا روى آن از مرواريد باشد و پا رود و چوبست كه ملاحان به آن دو چوب كشتى را مى‏رانند و در آن كشتيها فرشتگان باشند از نور و جامهاى سبز تيره يا خوش آينده پوشيده باشند و ظاهر اين ملائكه حوران و غلمان باشند چون ايشان نيز از جمله فرشتگانند يا طايفه ديگر باشند گفتم حق سبحانه و تعالى ترا رحمت كناد آيا نور سبز مى‏باشد گفت جامها