لوامع صاحبقرانی جلد 3

صحيح به جا آورد و از جهت رضاى الهى به جا آورد و يا آن كه اعمال خود را همه خوب كند و از جهت رضاى الهى كند و اجتناب كند از هر مست كننده داخل بهشت مى‏شود البته و در بعضى از نسخ اين حديث كلّ منكر است يعنى اجتناب كند از جميع معاصى كبيره يا كبيره و صغيره.

بدان كه اخبار متواتره بر اين مضمون وارد شده است و ائمه معصومين (صلوات اللَّه عليهم) اصول دين و فروع آن را با يكديگر ذكر فرموده‏اند و از هر دو آن چه اهم است بيان فرموده‏اند و چون اكثر اوقات علماى اهل سنت در خدمت ايشان مى‏بوده‏اند و نقل احاديث از ايشان مى‏كرده‏اند ولايت را با اين واجبات ذكر مى‏كرده‏اند و سنّيان ولايت را بمعنى محبّت مى‏فهميده‏اند و شيعيان امامت و جمعى از سنيان امامت مى‏فهميده‏اند و ليكن مضايقه نداشته‏اند و همه مذهبى را خوب مى‏دانسته‏اند چنانكه مى‏رسيد شريف در شرح مواقف و مولانا سعد الدين در شرح مقاصد و غير ايشان در كتب خود ذكر كرده‏اند كه اين اختلافات فروعى است و مستندش اجتهاد است هر چند خطا كرده باشند مثابند و اما وقتى كه تقيه نبوده است تصريح بكفر غير امامى مى‏فرموده‏اند و اين معنى از ضروريات مذهب است و احاديث بر اين معنى فوق تواتر است به مراتب شتى.

از آن جمله به اسانيد صحيحه متكثره منقولست از ابو اليسع كه عرض نمودم به خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه يا حضرت بيان فرمائيد كه ستونهاى اسلام كدام است كه هر گاه آن را بدانم اعمال من صحيح است و اگر چه چيزى ديگر را ندانم بمن ضرر نرساند جهل آن پس حضرت فرمودند كه آن شهادتين است يعنى گواهى دادن با اعتقاد جازم به وحدانيت الهى و با اعتقاد جازم به نبوّت حضرت رسالت پناهى (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و اقرار كردن بجميع آن چه حضرت فرموده است از احوال مبدا و معاد و غير آن و اگر زكاتى بر او