لوامع صاحبقرانی جلد 3

على شفا مخزاة و هلكة الا و قولوا خيرا تعرفوا به و اعملوا به تكونوا من اهله و ادّوا الامانة على من ائتمنكم و صلوا ارحام من قطعكم و عودوا بالفضل على من حرمكم)(1)

و بسند كالصحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقول است كه فرمودند كه افضل عباداتى كه متوسّلان به آن توسل جويند و آن را سبب نجات خود گردانند ايمان است به خدا و رسول به آن كه اعتقاد كند وجود واجب الوجود وحدت او را و او را عالم و قادر داند بعلم و قدرتى كه عين ذات اوست و يقين بداند رسالت حضرت سيّد المرسلين و عصمت او را (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و اعتقاد كند به حقيّت آن چه فرموده است از امامت ائمه اثنى عشر و ثواب و عقاب و غير آن از چيزهائى كه در قرآن و اخبار متواتره وارد شده است كه آن حضرت آن را فرموده‏اند ديگر جهاد فى سبيل اللَّه است هر گاه شرايط آن متحقق باشد.

ديگر كلمه اخلاص است و آن كلمه لا اله الا اللَّه است با شرايطش و از آن جمله شهادت بر رسالت و امامت است پس به درستى كه باين كلمه ظاهر مى‏شود كه بر فطرت اسلامست و جمعى اظهار كلمتين را جزو ايمان مى‏دانند و بعضى واجبى بر سر خود مى‏دانند و ظاهر اين حديث و امثال اين جزويت است.

ديگر به پاى داشتن نماز است يعنى نمازهاى پنجگانه يا مطلق نمازهاى واجب به درستى كه اقامت نماز ملت اسلام است يعنى دالّ است بر آن.

ديگر دادن زكات است اگر واجب باشد بر او به درستى كه زكات مال از جمله فرايض عظيمه الهى است تعالى شانه.

ديگر روزه است كه آن سپريست و حافظى است از عذاب الهى.

ديگر حج خانه كعبه است به درستى كه آن سبب رفع فقرست و ازاله گناهان.