لوامع صاحبقرانی جلد 3

خبر ظاهر مى‏شود يا حمل مى‏كنند آن را بر مبالغه كه گويا كافر است و اين اظهر است چنانكه در همه كباير وارد شده است كه كفر است و در اصطلاح حديث كفر را بر چند معنى اطلاق مى‏كنند يكى كفر فعل كباير و هر دو توجيه خوبست پس اگر تارك نماز حلال داند ترك آن را كافر است و اگر حلال نداند بمنزله كافر است.

چنانكه روايت كرده است كلينى بسند صحيح از عبد اللَّه بن سنان كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه مرتكب شود گناه كبيره از كباير را و بميرد آيا او را از اسلام بيرون مى‏برد و اگر او را عذاب كنند مانند عذاب مشركان ابد الآباد معذّب خواهد بود يا عذاب او را مدتى و انقطاعى خواهد بود پس حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر كه گناه كبيره بكند از جمله كباير و آن را حلال داند از اسلام بدر مى‏رود و معذّب خواهد شد به سخت‏ترين عذابها ابد الآباد و اگر معترف باشد كه گناه كرده است و توبه نكرده بميرد از ايمان بدر رفته است و از اسلام بدر نرفته است و عذاب اين سبكتر است از عذاب سابق و به همين مضمون روايت كرده است مسعدة بن صدقه كه راوى حديث متن است.

و در حديث حسن كالصحيح وارد شده است از عبيد بن زرارة كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) از گناهان كبيره پس حضرت فرمودند كه در كتاب حضرت امير المؤمنين است كه گناهان كبيره هفت است.

اوّل

كفر به خداوند عالميان.

دويم

قتل نفس.

سيم

عقوق پدر و مادر.