لوامع صاحبقرانی جلد 3

مى‏كنند ايشان نيز نمازى مى‏كنند و گمان ايشان اينست كه نماز ايشان نماز است ظاهرا چنين كسى داخل تارك الصلاة نباشد كه بمنزله كافر باشد اگر چه تارك الصّلاة بحسب واقع هست زيرا كه هر گاه مسائل نماز را بداند و ظاهر شود كه ركنى از اركان يا شرطى از شرايط بلكه واجبى از واجبات نكرده باشد يا حرامى را كرده باشد واجبست كه نمازها را همه قضا كند اما اگر عامى نماز عالمى را به بيند و بنحو او نماز كند اگر چه نداند كه كدام فعل واجب و كدام سنت و همه افعال را قصد وجوب كند ظاهرا صحيح باشد چنانكه از اخبار و آثار ظاهر مى‏شود كه در زمان حضرات سيّد المرسلين و ائمه معصومين (صلوات اللَّه عليهم) مدار بر اين بوده است و واجب و سنت را از هم فرق نمى‏كردند و همه را نيت وجوب مى‏توان كرد به آن كه آن چه مى‏كند فرد اكمل نماز باشد چنانكه إن شاء اللَّه در افعال صلاة مذكور خواهد شد.

(و قال رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) ليس منّي من استخفّ بصلوته لا يرد علىّ الحوض لا و اللَّه ليس منّي من يشرب مسكرا لا يرد علىّ الحوض لا و اللَّه)(1)

در فقه رضوى و در دو حديث صحيح از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليهما) وارد است كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه از من نيست و از امّت من نيست كسى كه سبك داند يا سبك بفعل آورد نماز خود را به آن كه ترك نماز كند يا ترك واجبى از واجبات آن كند و ممكن است كه شامل مستحبات نماز نيز باشد بر سبيل مبالغه و در حوض كوثر بر من وارد نخواهد شد نه و اللَّه و از من يا امّت من نيست كسى كه مست كننده را بخورد خواه شراب انگور يا شراب عسل و خرما و مويز يا بوزه و دور نيست كه شامل غير مايع بالاصاله نيز باشد مانند بنك و بيش و غير آن هر چه عقل را زايل گرداند چنانكه ظاهر عبارت حديث است‏