لوامع صاحبقرانی جلد 3

آن ننموده باشد پس كار آن بنده با منست اگر خواهم او را به عدل خود عذاب مى‏كنم و اگر خواهم بفضل خود او را مى‏آمرزم و همين مضمون در دو حديث صحيح ديگر مرويست از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) و آله.

(و قال الصادق (صلوات اللَّه عليه) اوّل ما يحاسب به العبد على الصّلاة فاذا قبلت قبل ساير عمله و اذا ردّت عليه ردّ ساير عمله و قال (صلوات اللَّه عليه) انّ العبد اذا صلّى الصّلاة فى وقتها و حافظ عليها ارتفعت بيضاء نقيّة تقول حفظتنى حفظك اللَّه و اذا لم يصلّها لوقتها و لم يحافظ عليها ارتفعت سوداء مظلمة تقول ضيّعتني ضيّعك اللَّه)(1)

و آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه اوّل چيزى كه حساب مى‏كنند در روز قيامت بنده را حساب نماز است پس اگر نمازها مقبول شد باقى اعمال را به تفضل قبول مى‏كنند و اگر نماز مردود شد بر او ساير اعمال او مردود مى‏شود پس حضرت فرمودند كه هر گاه بنده نماز را در وقت خود به جا آورد و محافظت كند بر او به آن كه با آداب و شرايط به جا آورد يا در وقت فضيلت به جا آورد نماز را به آسمان مى‏برند روشن و پاكيزه و نماز به زبان حال يا مقال مى‏گويد كه مرا حفظ كردى خداوند عالميان ترا حفظ كند و اگر در وقت فضيلت يا عم به جا نياورده باشد و محافظت بر آداب و شرايط آن نكرده باشد يا در وقت فضيلت به جا نياورده باشد بى‏ضرورتى آن نماز بالا مى‏رود تيره و در بعضى از نسخ به جاى ارتفعت رجعت وارد شده است يعنى بر مى‏گردد سياه و تاريك و مى‏گويد مرا ضايع كردى حق سبحانه و تعالى ترا ضايع گرداند.

و مضمون اين حديث را شيخان از ابو بصير روايت كرده‏اند بسند موثق و قريب باين صدوق روايت كرده است بسند قوى از هشام و چون سند صدوق به هشام صحيح است حكم به صحت آن مى‏توان كرد و مضمونش در فقه رضوى‏