لوامع صاحبقرانی جلد 3

للمصلّي ثلث خصال اذا هو قام فى صلاته حفّت به الملائكة من قدميه إلى اعنان السّماء و يتناثر البرّ عليه من اعنان السّماء إلى مفرق رأسه و ملك موكّل به ينادى لو يعلم المصلّى من يناجى ما انفتل)(1)

و بسند كالصحيح منقولست از محمد از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه چون نماز گذارنده به نماز مى‏ايستد فرشتگان او را احاطه مى‏كنند از محل پاهاى او تا اطراف آسمان و رحمت الهى بر او فايض مى‏شود از اطراف آسمان تا فرق سر او و فرشته موكل مى‏شود بر او و ندا مى‏كند كه اگر نماز گذارنده بداند كه با كه مناجات مى‏كند هر گز از نماز فارغ نشود به آن كه نماز را طول دهد يا هميشه مشغول نماز باشد.

و به همين مضمون صدوق روايت كرده است اين خبر را بسند حسن كالصحيح از جميل از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) و قريب باين روايت كرده است كلينى بسند كالصحيح از ابن خليفه و بسند كالصحيح و عندى فى الصحيح از ابى حمزه از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه چون بنده مؤمن مشغول نماز مى‏شود حق سبحانه و تعالى نظر رحمت بر وى مى‏كند يا متوجه او مى‏شود به رحمت تا از نماز فارغ شود و رحمت بر سر او سايه مى‏اندازد از فرق سر او تا به آسمان و ملائكه از دور او را احاطه مى‏كنند تا به اطراف آسمان و ملكى را بر سر او موكل مى‏كنند كه با او خطاب مى‏كند كه اى نماز گذارنده اگر بدانى كه كه نظر بسوى تو دارد و با كه مناجات مى‏كنى دل خود را به جانب غير او نيندازى و همگى متوجه او باشى و از جاى نمازت به جاى ديگر نروى و اين اخبار نيز دالّ است بر آن كه مى‏بايد در نماز با حضور قلب باشد.

(و قال ابو الحسن الرّضا (صلوات اللَّه عليه) الصّلاة قربان كلّ تقىّ)