لوامع صاحبقرانی جلد 3

فاطال السّجود نادى ابليس يا ويلاه اطاعوه و عصيت و سجدوا و ابيت)(1)

و بسند صحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه محبوب‏ترين اعمال بدنى يا بعد از معرفت نماز است و اين نماز اخر وصيتهاى پيغمبرانست يعنى وقتى كه همه از دنيا مى‏رفتند وصيت به نماز مى‏كردند و مى‏رفتند پس چه نيكوست كه شخصى غسل كند اگر جنب باشد مثلا يا وضو بسازد اگر محدث باشد يا تجديدا اگر وضو داشته باشد و كامل سازد وضو را به آن كه هر عضوى را دو مرتبه آب بريزد و آب به همه اعضاى وضو برساند و يا آن كه با اخلاص واقع سازد و اول اظهر است چنانكه گذشت پس به گوشه رود كه هيچ كس از انيسان او را نه بيند كه مبادا خاطرش متوجه ايشان شود و از حضور قلب بيفتد يا آن كه ريايى در خاطرش خطور كند و حق سبحانه و تعالى او را بيند گاهى در ركوع و گاهى در سجود و الطاف خود را شامل حال او كند به درستى كه چون بنده به سجده مى‏رود يا به نماز مشغول مى‏شود و آن را طول مى‏دهد شيطان فرياد مى‏كند كه وا ويلاه اين دشمنان من اطاعت الهى كردند و من عصيان او كردم و ايشان سجده كردند و من ابا كردم. و در كافى بلفظ مفرد وارد شده است در اطاع و سجد و آن اظهر است.

و در حديث صحيح وارد شده است كه حضرت سيّد المرسلين فرمودند كه هر كه اسباغ وضو كند به نحوى كه مذكور شد الحال و نماز خود را نيكو كند به همه نيكيها از اخلاص و حضور قلب و طول آن و زكات مال خود را بدهد و غضب خود را نگاهدارد كه در آن حالت ستمى بر احدى نكند و زبان خود را در زندان كند كه سخن بى‏فايده نگويد و از گناهان خود استغفار كند و آن چه شرط خير خواهى است نسبت به اهل بيت رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به جا آورد كه با دوستان ايشان دوست باشد و با دشمنان ايشان دشمن و سخن ايشان را