خطبه 187-بعثت پيامبر و تحقير دنيا - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

مردم بدانيد خداوند شما را بيهوده بدون مقصد و عزمى نيافريده و همين طور بى سرپرستتان رها نفرموده است او اندازه نعمتهائى را كه به شما داده و شماره نيكوئى هائى كه درباره تان فرموده است مى داند، پس گشايش و رهائى را از او درخواست نمائيد و همواره خواهان بخششهاى او باشيد و بدانيد نه پرده اى او را از شما مى پوشاند و نه درى از شما به روى او بسته شود، خدائى است كه در هر مكان و زمان و وقتى حاضر و هر انس و جنى را ناظر است، عطا و دهش در كرمش رخنه بيفكند. و بخشش از گنجش نكاهد، درخواست سائل آن را تمام نگردانده و نعمتهايش به پايان نرسد، بخشش او درباره شخصى از شخص ديگرش باز ندارد و آوازى از آواز ديگرش سرگرم نسازد، هنگام بخشيدن به ديگرى از گرفتن از ديگرى باز نماند، خشم درباره گنهكار از رحمت درباره فرمان بردار و رحمت درباره اين او را از عذاب درباره آن حيران و سرگردان نگرداند، نه پوشيدنيها او را از پيدائى بپوشانند و نه پيدائيها او را پوشيدنيها مانع آيند نزديك و دور و بالا و پائين پيدا و پنهان و پنهان و پيداست، غالب است و مغلوب نيست، آفرينش را از روى مكر و حيله نيافريد و از روى درماندگى از آنان يارى نخواست.

بندگان خداى من شما را به تقوى و پرهيز از خدا سفارش مى كنم، زيرا كه آن تقوى مهارى است و ستونى است پس به ريسمانهاى محكم تقوى و حقايق آن چنگ درافكنيد. تا آنها شما را به سوى مركز راحتى و آرامش و اوطان وسيعه و بدژهاى مستحكم محافظت و منزلهاى ارجمندى بكشانند در روزى كه ديده ها مبهوت و باز و اطراف و اكناف تيره و تار و قطارهاى اشتران سنگين قيمت ده ماهه نزديك به زائيدن بى صاحب بمانند. روزى است كه در صور دميده شود و جان از هر پيكرى بدر آيد، هر زبانى لال و كوههاى زمخت و بلند و سخت مانند سراب درخشان نرم و هموار و مركزشان زمينى صاف و بدون پستى و بلندى گردد، در آن روزنه شفيعى شفاعت كند و نه خويشاوندى حمايت نمايد و نه پوزشى پذيرفته گردد.

خطبه 187-بعثت پيامبر و تحقير دنيا

اشاره به زمان بعثت رسول خدا (ص) خداوند يكتا حضرت محمد (ص) پيامبر خود را براى هدايت انسانها به رسالت برگزيد روزگارى كه نه پرچم ايمان برافراشته بود و نه از رستگارى و هدايت نشانه اى بين مردم ديده مى شد. اى بندگان خدا شما را به پرهيزكارى دعوت مى كنم و به اين امر مهم سفارشتان مى كنم، از فتنه و افسون اين دنيا بيمتان مى دهم چون اين سراى ويران محل استراحت نيست بايد از آن سفر كرد زيرا خانه تمام درها و غمها مى باشد. او ساكنان خويش را از خود دور مى كند و مقيم آن جدا شونده است. اهل خويش را به جنبش مى آورد و در كشاكش مى افكند مثل تند بادهائى كه كشتيها را در موج امواج از طرفى به سوئى ديگر انداخته و ساكنان آنرا پريشان مى گرداند. دنيا شما را مثل آنهائى كه در كشتى نشسته اند و غرق شود اسير كند چطور دست و پا زنان اسير موجهاى پر تلاطم گردند و طوفان هم هر لحظه آنها را به سوئى كشاند، يا اينكه در اعماق خشم آن فرو روند. اى بندگان خدا حال كه زبان شما گوياست و جانتان از ترس و بيمارى در امان، و دست و زبان شما به فرمانتان است فرصت زندگى براى شما باقى مى باشد قبل از آنكه مرگ با شتاب هر چه تمامتر روى به شما آورد در فرمانبرد
ارى و عبادت خدا كوشا باشيد و اين را بدانيد كه مرگ بر دامن شما خواهد آرميد و نهايت بالهى است كه در انتظار آن نباشيد.