يكى از دو آسايش نانخوران كم داشتن است. دوستى با مردم نيمى از خردمندى و اندوه و گرفتارى نيمى از پيرى است.
حکمت 136
صبر و شكيب بر انسان به اندازه گرفتاريش وارد مى شود و هر آنكه به هنگام اندوه و گرفتاريش بى تابانه دست بر ران خويش زند اجر و مزدش از بين مى رود.
حکمت 137
بسا روزه دارى كه از روزه اش جز گرسنگى و تشنگى بهره نمى برد، بسا شب خيزى كه از برخاستنش جز رنج و بيدارى نمى بيند چه خوش است خواب خردمندان و افكار زيركان.
لطفا منتظر باشید ...
