لطفا منتظر باشید ...
خطبه 105-وصف پيامبر و بيان دلاورى
درباره حقيقت اسلام سپاس مخصوص خدائى است كه حقيقت اسلام را بر همه كس آشكار ساخت و راه رستگارى را براى هر شخصى كه خواهان و جوياى هدايت باشد آسان گردانيد. پايه هاى آن را محكم گردانيد، تا كسى از كفار نتواند بر اين كاخ رفيع ايمان دست يابد و به آن چيرگى پيدا كند. و كسى كه خود را به آن نزديك كند آن را جايگاه امن و امان براى او قرار داد، اسلام يگانه نشانه صلح دلهاى دور از ايمان خواهد بود و براى هر كس بوسيله آن سخن گفت تنها دليل و برهان قاطع اش اسلام و بس، آنكس كه نسبت به آن كفران ورزد، عناد نشان دهد اسلام برايش مدرك و آيت روشن و بى نظيرى است و هر كس در پى فروغى بى پايان باشد براى او اين آئين آفتابى است بى زوال. و براى كسى كه خرد را تعقيب كند فهم و ادراك است و براى جوياى عقل انديشه و فهمى است بى مانند. اسلام براى حقيقت طلب حق است و براى بيدار دل بينا، بينائى ديده است، و براى دلهاى پندپذير عبرت و حكمت است. براى پذيرنده ايمان سبب رستگارى است و براى اميدوارها پاسدار معتمدى است، براى سپاه آسايشگاه بى نظرى است. سرانجام حصار بلاگردانى خواهد بود براى زاهدان شكيبا پس اسلام آشكارترين راهها و پيداترين مذاهب است.مناره رفيعش بلند و درخشان است، چراغهايش روشنى دهنده و نور افشان است. در ميدان پيشرفت، همواره پيشتاز و پايان كار پاداشش بسى گران و پر بها است. راهوارانش به همه هنرها آراسته هستند، جايزه اى كه براى مسابقه آن تعيين شده به قدرى نفيس و نيكو است كه همه به آن رغبت دارند، اسب دوانهاى آن بزرگوارند. راه آن را خدا و رسول تصديق نموده اند، نشانه آن نيز كردار نيكو است، بهر حال سرانجام و هر فرد مومن مرگ است. پس در اين صورت دنيا جاى تربيت و ميدان رياضت است و محل دواندن اسبهاى قيامت قيامت كه بهشت برين جايزه آن مى باشد.از همين خطبه: پيامبر خدا محمد (ص) در راه انجام رسالت چقدر رنج كشيد تا اينكه مشعل هدايت را روشن نمود، در تيرگيها گلدسته اى از نور رها كرد تا راه مانده و گم كرده راه در پرتو آن راه يابند، آن حضرت در كار رسالت براى خدا ايمن است و در روز قيامت شاهد و گواه است، او بخشش و نعمتى است كه از جانب پروردگار مبعوث شده و به خاطر رحمت اوست كه فرستاده ايست راستين و امين. بارالهى تو را به عدالتت سوگند مى دهم كه او را در عاليترين درجات خداوندى خود منزل بخش و به فضل و كرم بى حسابت پاداش او را صد چندان نما. بارالهى، كاخ پرشكوه او را از بناهاى پيشينى رفيع تر گردان و از خوان پر بركت نعمتها او را اكرام بفرما. درگاهت را مخصوص استراحت او قرار بده و در بالاترين و عالى ترين درجات برتر از همه خلايق او را رفعت عنايت فرما. بارالهى در روز رستاخيز ما را در رديف ياران او قرار ده تا آن ايام و اين روزگار شرمنده و پشيمان، پيمان شكن گم راه نباشيم.اى ياران پس از دوران شرك و كفران خداوند متعال شما را در سايه ايمان منزلت و مقامى ارزانى داشت كه در چشم كنيزان بسى عزيز شديد. حال كسانى بدون اينكه هيچ احسانى در حقشان انجام داده و يا نسبت به شما فضيلتى داشته باشند در مقابلتان سر خم مى كنند به شما احترام مى گذارند، اشخاصى كه اصلا از شما بيمى ندارند و دست تواناى شما بر سر آنان نيست از شما مى ترسند و فرمانتان را به جان مى برند. حال كه پيمان خداى بى همتا را شكسته ايد در صورتى كه اين روش را در حق پدران خود ننگ مى دانيد پس چرا خشمگين و آزرده نمى شويد؟ آيا شما بجاى كسانى هستيد كه احكام خدا را از شما مى پرسيدند و بدانها پاسخ مى داديد؟ مردم به هنگام بروز اختلاف شما را دادگر و عادل و صادق مى دانستند چطور شد كه ناگهان آن همه سرافرازى و افتخار و احترام را كنار گذارده و از آن دست شستيد، آن جاه و جلالى كه داشتيد در ميان چنگال ستمگران رها نموديد زمام امور را بدست آنان سپرديد و خود از آنان پيروى نموديد. در صورتى كه قلمرو آنان جز شهوت و زشتى چيزى يافت نمى گردد كه ننگ ثمره آنست. به خدا سوگند اگر بدست آنان چنان پراكنده شويد كه هر كدام از شما در پشت اخترى منزل گزيندو پنهان شود باز خداوند شما را گرد مى آورد تا تماشاگر روز مرگ آور اين مردم گنهكار باشيد.
