هر آنكه كردارش بكندى وادارد (و كار نيك انجام ندهد) نسبش تندش نگرداند و در روايت ديگرى است كه هر آنكه ستودگى خويش را گم كند، ستودگى پدرانش به حالش سودمند نيفتد.
حکمت 379
هر كه چيزى خواست آن يا قسمتى از آن را خواهد يافت.
حکمت 380
آن خوشى كه دنبالش آتش باشد خوشى نيست و آن ناخوشى كه پايانش بهشت باشد ناخوشى نه. هر نعمتى بدون بهشت خرد و اندك و هر بلائى بدون جهنم و آتش آسايش است.
حکمت 381
بدانيد كه يكى از نعمتها دارائى فراوان داشتن است. بالاتر از آن تندرستى و از تندرستى بالاتر پرهيز و پاكى دل است.
لطفا منتظر باشید ...
