لطفا منتظر باشید ...
خطبه 157-پيامبر و قرآن
ستايش قرآن پروردگار مهربان محمد (ص) را زمانى فرستاد كه مدتى بود پيغمبرى نيامده بود، مردم را خواب غفلت از خويش بى خود كرده و پايه استوار اوامر الهى با گسترش كفر و ظلم، جور و فتنه ويران گشته بود. در اين چنين ايامى محمد امين (ص) به رسالت مبعوث شد به سوى مردم آمد با تصديق و اعتراف آنچه در دست داشت و نورى كه بايستى از آن پيروى نمايند، براى هدايت و راهنمائى بندگان با قرآن آمد. جستجو كنيد، بپرسيد تا حقايق براى شما گويا شود، اين را بدانيد كه بدون پرسش جوابى نمى شنويد و بدون جستجو حقيقتى را نمى يابيد اما من شما را به حقايق زيادى خبر مى دهم حقايق و رويدادهائى كه در آينده بوقوع مى پيوندند و هر چه مى خواهيد از گذشته بدانيد در قرآن كريم موجود است در قرآن براى درد گمراهى و نادانى داروى شفابخشى است و از سود و زيان، نظام و قوام ايمان و خلاصه هر چه مربوط به روش شما مى باشد.از همين خطبه: آن روزگار كه دست بنى اميه بر مردم افكنده شود، ديگر خيمه يا خانه اى باقى نمى ماند براى مومنان پناهگاهى وجود نخواهد داشت مگر اينكه آن ظالمان مفسده انگيز آن پناهگاهها را پر از رنج و اندوه كنند. در اين ايام در زمين و آسمان براى آنان هيچ يار و ياورى وجود نخواهد داشت چونكه آن روز پنجه كفران آنها بر همه جا افكنده شده است، شما در كار خلافت شخصى را انتخاب كرديد كه لياقت اين امر را نداشت و او را در جائى گذاشتند كه خانه او نبود به زودى خداوند اين كافران را با تازيانه قهر خويش نابود سازد. و از آنها انتقام گيرد چه در خوردنيها و چه در آشاميدنيها، از خوردنيها حنظل تناول نمايند و از آشاميدنيها شيره درخت صبر نوشند و از پوشيدنيها جامه ترس تن نمايند، زخم شمشير خورند، آنان مانند چهارپايان مى باشند كه بار آنها بار گناه است و يا بسان شترانى هستند كه حاملان رنج و محنت مى باشند و كردار آنان رذالت است و دنائت. به خداى مهربان قسم كه ديگر بار به معبود يگانه قسم مى خورم كه قوم بنى اميه عروس پاك خلافت را مثل كثافت و خلط سينه اى كه از دهان بيرون انداخته شود بدور افكنند و بعد از آن هم هرگز آن را نچشيده مزه اش را درنيابند.
