حکمت 169 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
حکمت 169
با كندى بدى از سينه خودت بدى را از سينه ديگرى ريشه كن، كن.حکمت 170
ستيزه جوئى دور كننده انديشه است.حکمت 171
طمع بندى است هميشگى.حکمت 172
كوتاهى و سهل انگارى را نتيجه پشيمانى، دورانديشى و محكم كارى را نتيجه درستى و رهائى است.حکمت 173
همانطورى كه از روى نادانى گفتن نيكو نيست، با داشتن حكمت خاموش نشستن نيز ناپسند است.حکمت 174
در هيچ دعوتى اختلاف نشد جز اينكه يكى از آن دو گمراهى است.حکمت 175
از آن هنگام كه حق را نشان داده شدم در آن دچار بدگمانى نشدم.حکمت 176
نه من دروغ گفتم نه به من دروغ گفته شد. نه من گمراه شدم نه كسى بواسطه من گمراه شد.
