حکمت 402 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 402

سر كرده تمام خوهاى نيك ترس از خدا است.

حکمت 403

طلاقت لسان و ذلاقت بيانت را بر آنكه تو را سخنورى آموخت متوجه مگردان.

حکمت 404

تو را ادب اين بس كه هر چيز را از ديگرى بد مى دانى خودت آن را بجاى نياورى.

حکمت 405

آنكه همچون رادمردان به شكيبائى گرايد او شكيبا است وگرنه مصيبت را همچون نادان نابخرد و ناشكيبا فراموش كرده است.

حکمت 406

در خبر ديگر است كه آن حضرت از روى دلدارى با شعث ابن قيس فرمودند: اگر شكيب ورزيدى و صبر كردى كه خوب، وگرنه همچون چارپايان مصيبت را از ياد خواهى برد.