حکمت 366 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 366

و آن حضرت عليه السلام در سخن ديگرى كه حاوى همين معنا است فرموده اند: بخرى از ايشان زشت كارى را بدست و زبان زشت مى پندارند. اين همان مردى است كه خوهاى نيك را تكميل كرده است، ديگرى منكر را به زبان و دل بد مى داند اين شخص از خوهاى نيك چنگ بدو خصلت درافكنده است، ديگرى منكر را به دل منكر و به دست و زبان آن را واگذارده است اين شخص كسى است كه از سه خوى نيك آن كه نيكوتر است واگذارده است و به يكى تمسك جسته است. اما آن ديگرى كه كار زشت را به هيچ يك از زبان و دلش انكار نمى كند او مرده ايست در ميان زندگان و همه كارهاى نيك و پيكار در راه خداى در پيش امر به معروف و نهى از منكر همچون آب دهان انداختن در درياى پهناورى بيش نيست. اين امر به معروف و نهى از منكر نه اجل را نزديك كننده و نه روزى را كم كننده است. و بالاتر از تمام امر به معروفها و نهى از منكرها گفتن يك كلمه حق است در پيش پادشاه جابر.

حکمت 367

از ابوحجيفه روايت است كه گفت شنيدم اميرالمومنين عليه السلام مى فرمود: نخستين چيزى كه شما در جهاد از آن شكست مى خوريد جهاد با دستها، آنگاه با زبانها وزان پس با دلهايتان مى باشد، فلذا آنكه كار پسنديده را بدل بشناسد و منكر كار زشت و ناپسند نباشد چنين كسى وارونه گشته، بالايش پائين و پائينش بالا شود.

حکمت 368

حق سنگين است و گوارا، باطل سبك است و وبادار.

حکمت 369

آن مباد كه بر بهترين اين امت از عذاب خداى ايمن باشى كه پاك پروردگار فرمايد: به جز از گروه زيانكاران كسى را مكر خداى ايمن نيست، و بر بدترين اين امت نيز از مهر و رحمت خدا نوميد مباش كه خداوند پاك فرمايد: از رحمت نوميد نباشند جز گروه كافران

حکمت 370

بخل بديها و زشتيها را گرد آورنده و مهارى است كه انسان با آن به سوى هر بدى كشيده مى شود.

حکمت 371

روزى بر دو گونه است: يكى آن روزئيكه آن را جويائى، ديگر روزئيكه تو را جويا است و اگر تو به سوى آن نروى آن به سوى تو خواهد آمد، بنابراين تو نبايد اندوه ساليانه خويش را بر اندوه روزانه بار كنى كه روزى هر روزى كه در آنى تو را بس. پس اگر سال از عمر تو باشد كه خداى تعالى در هر روز تازه كه بهره تو است برايت ميرساند و اگر سال از عمر تو نباشد پس چيزى كه براى تو نيست، چكار دارى كه تيمار آن خورى و برايش اندوهناك باشى در صورتى كه هيچگاه جوياى رزقى بر رزق تو پيشى نجويد و غلبه كننده در برون آن بر تو غلبه پيدا نكند و هرگز آنچه كه برايت مقرر شده است از تو كندى نخواهد كرد.