نامه 051-به ماموران ماليات - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

سید نبی الدین اولیایی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

نامه 051-به ماموران ماليات

خطاب به مامور خراج نامه ايست از بنده خدا، على اميرالمومنين به سوى مامورين خراج: پس از ثناى خدا و درود بر حضرت مصطفى (ص)، هر آنكه از آنچه بدو باز مى گردد نهراسد، چيزى كه خودش بدان نگهدارد از پيش نفرستد بدانيد آنچه شما بدان واداشته شده ايد بسى اندك و پاداشش بسيار بسيار است، اگر براى عدوان و ستمى كه خداوند از آن نهى فرموده است كيفرى در كار نبود كه مردم از آن بترسند، البته در ثواب دورى گزيدن از آن چيزها بود كه در ترك طلب آن راه عذر بر مردم بسته بود. شما با مدارا و انصاف با مردم رفتار كرده و در برآوردن حوائجتان شكيبا باشيد چرا كه شما گنجوران رعيت و پشتيبانان امت و نمايندگان پيشوايانيد، كسى را به خشم نياوريد و مانع مطلوبشان نگرديد و به هنگام گرفتن خراج لباس زمستانى و تابستان و يا چارپايانى كه بدان كار مى كنيد و يا غلام را نفروشيد، نكند كه به ازاء درهمى كسى را تازيانه بزنيد، مبادا به حال نماز گذار و آنانكه پيمان بسته اند، دست اندازى كنيد، جز اينكه اسب و سلاحى بيابيد كه با آن بر اهل اسلام ستم شود، زيرا كه براى مسلمانان سزاوار نيست كه اين اسلحه را در دست دشمنان اسلام باقى گذارد، تا به زيان خودش قوتى با
شد، در پند و اندرز بر خودتان و نيكو رفتار كردن با سپاه و پشتيبانى رعيت و تقويت دين خداى، خويشتن دار نباشيد و در راه خداى آنچه بر شما لازم افتاده است بجاى آوريد، چرا كه پاك پروردگار از ما و شما خواسته است، كه در برابر نيكوئى و احسانش در سپاسگزارى بكوشيم و تا آنجا كه در خور توش و توان ما است ياريش نمائيم، گو اينكه توانائى جز از خداوند بزرگوار و بلند مقدار نمى باشد.

نامه 052-به فرمانداران شهرها

خطاب به فرماندار شهرها درباره نماز پس از حمد خداوند متعال و سلام بر رسول (ص) با مردم نماز گزاريد تا زمانى كه سايه آفتاب برگردد به قدر استراحتگاه و چهارپايان نماز عصر را نيز با آنها تا لحظه اى بجا آوريد كه آفتاب در نيمه دوم روز درخشان مى باشد و بتوان در روشنائى آن دو فرسخ راه پيمود و با آنان نماز مغرب بخوانيد لحظه اى كه روزه دار افطار مى كند و حاج از عرفات روانه منا مى گردد نماز عشاء را تا وقتى بخوانيد كه ثلثى از شب گذشته و سرخى غروب پنهان شود تا سه يك از شب رفته و با آنان نماز جماعت صبح را هنگامى به جاى آوريد كه دوست بتواند چهره دوست و همراه خويش را مشاهده كند و او را بشناسد. طورى نماز جماعت بگزاريد كه ناتوانترين كسان بتوانند در جماعت حاضر گردند سبب فساد نباشيد.

/ 261