لطفا منتظر باشید ...
خطبه 218-دعائى از آن حضرت
ستايش خداوند بارالهى، تو با دوستانت از همه دوستان بيشتر دوستى و براى اصلاح كار آنان كه به تو توكل مى نمايند از آنها حاضر ترى، تنها توئى كه سامان سازگار آنها مى باشى كه به تو روى مى آورند و از تو يارى مى جويند. از اسرار نهان آنها مطلعى و بر انديشه هايشان آگاهى، به معيار و مقياس درك و عقل آنان دانائى، از اين رو رازشان نزد تو نمايان و دلهايشان از عقوبت تو نگران مى باشد. اگر وحشت تنها وجود آنان را در آغوش كشد، با ياد تو مى آميزند و اگر اندوه زياد ببينند تنها به تو پناه مى آورند، اين را مى دانند كه رشته كارها تنها به دست تو است و فرمان و مشيت از جانب تو است. بارالهى، اگر ندانم چه بخواهم و از درخواست خود سرگردان بمانم مرا به آنچه صلاح من در آنست راهنمائى فرما، و دلم را به آنچه خير و نيكوئى من در آن است متوجه گردان كه اگر مرا راهنمائى از هدايت و راهنمائيهاى تو ناسزاوار است و از حاجت روا ساختنهاى تو شگفت نيست. بارالهى، قبل از آنكه بخواهى من را به ملامت تنبيه نمائى و آگاه سازى محتاج عفو و بخشش تو هستم تا بر لطف خويش مرا تكريم كنى.خطبه 219-درباره يكى از حاكمان
درباه عمر بن خطاب خدا شهرهاى فلان را بركت دهد كه كژيها را راست گردانده بيماريها را دوا كرد و سنت را برپا داشت، تبهكارى را پشت سر افكند پاك جامه و كم عيب از جهان برفت، به خوبى خلافت رسيده، از بديش پيش افتاده، طاعت خداى را بجاى آورده، حقش را اداء و از نافرمانى پرهيز كرد، از جهان كوچيد، در حالى كه مردم را در راههاى پر پيچ و خم انداخت به طورى كه گمراه در آنها راه نمى يابد و هدايت شده بر يقين نمى پايد.خطبه 220-در توصيف بيعت مردم
درباره بيعت و خلافت دستم را گشوديد، من بستم، آن را كشيديد، من نگهداشتم، از آن پس بر من هجوم كرديد هجوم كردن شتران تشنه هنگام ورودشان به آبگاهشان به طورى كه بند كفش گسيخت و عبا افتاد، ناتوان زير ماليده شد، شادى مردم براى بيعتشان با من بدانجا رسيد كه كودكان خوشنود گشتند و پير بى تاب گرديد، بيمار دچار رنج و سختى و دختر نارپستان گشاده رو به ديدار آمدند.خطبه 221-درباره تقوا
وصف مرگ به راستى كه پرهيزكارى و ترس از خدا كليد هدايت و رستگارى و توشه روز قيامت و سبب آزادى از هر بندگى و رهائى از هر هلاكتى است، حاجت درخواست كننده از تقوى روا و گريزنده رها و بخششهاى بسيار دريات مى شود، مردم پس عمل كنيد كه عمل بالا رونده و توبه نفع دهنده و دعا شنيده شده و اين هنگام آرامش است. و قلمها جارى است، در دوران عمرى كه تغيير پذيرنده و بيمارى و دردى كه باز دارنده و مرگى كه رباينده است، كردارهاى نكو را چنگ يازيد، چرا كه مرگ ويران كننده لذات و تيره كننده خواهشها و دور سازنده آرزوهاى شما است، ديدار كننده ايست كه دوستش ندارند، هماوردى است كه شكست نمى خورد، كينه جوئى است كه بازخواست نمى شود، بندهايش به شما بند و اندوههايش گردتان در ميان گرفته، پيكانهايش به شما متوجه است، هيبت و سطوتش در شما بزرگ و دستش پى در پى به شما دراز است، ضرب شمشيرش از شما كمتر به خطا مى رود، پس نزديك است، تاريكى سايه هايش، شعله هاى دردهايش، تيرگيهاى بيهوشيهاى ناگواريهايش و درد جان در كشيدنش، تارى پوشاندنش، بدمزگى چشيدنش، شما را فرا گيرد، تو گوئى به يك ناگاه بر شما تاخته، رازگويان شما را خموش، مشاورينتان را متفرق و نشانه هايتان را از ميان برداشته است، امور ديارتان را راكد و ميراث برندگانتان را برانگيخته است، تا ارثتان را بين خويش نزديك و خويش غمگينى كه به حالتان سودى نداشته و جلوگير نبوده است، و بين خورسند شونده اى كه اندوهگين نيست تقسيم كنند پس كوشش و جديت را بر خويش لازم شمريد، توشه برداشتن در جاى توشه گيرى را مهيا و آماده باشيد نكند كه زندگانى جهان شما را فريب دهد، بدانسان كه امتهاى گذشته و كسانى را كه پيش از شما بودند و رفتند بفريفت، آنانكه شيران را دوشيدند، فريبش را خوردند، شماره اش را تمام كردند تازه اش را كهنه ساختند مساكنشان گورها و دارائيشان ميراث ديگران گرديد، زيارت كنندگان خويش را نشناسند و به گريه كنندگانشان اهميت ندهند، هر كه آنان را بخواند پاسخش ندهند، پس از جهان دورى گزينيد، كه پر مكر كننده اى فريب دهنده، بازى دهنده است، بخشنده ايست كه پس مى گيرد، پوشاننده ايست كه مى كند، آسايشش پاينده و رنجش تمام شدنى و بلايش آرام گرفتنى نيست.
