لطفا منتظر باشید ...
خطبه 129-درباره پيمانه ها
درباره ترازوها و پيمانه ها اى بندگان خدا به خاطر بياوريد كه شما و اين خواسته هاى شما مانند ميهمانهاى چند روزه در اين گيتى مى باشيد، مدت اين مهمانى در كتاب خدا معين شده است شما مثل آن وام دارانى هستيد كه بستانكار وام خويش را مطالبه مى نمايد، چه زيادند آنهائى كه سر تا سر عمر عزيز خود را در كوشش مى گذرانند و چه بسيار رنجبرانى كه به جز زبان چيزى عايدشان نمى شود. شما در روزگارى متولد شده ايد كه خير به آن پشت كرده و سيماى زشت بدى روى نهاده، شيطان در هلاكت شما طمع دارد پس حال آن لحظه بد هنگامه اى است كه اسباب كار او قوت گرفته و حيله اش پيش گشته، افسون كاريش بهر كجائى كه در نظر داشته رخنه كرده به همه جا راه براى شكار نمودنش باز شده است. هر جا كه مى خواهى نگاه كن و از حال هر كس كه مى خواهى سئوال كن يا فقيرى كه از شدت فقر و تنگدستى رنج مى برد و با فلاكت و نيستى دست و پنجه نرم مى كند، يا ثروتمندى مى باشد كه به جاى شكر نعمتهاى خدا حق را به كفر كشانده است. يا اينكه بخيلى است براى زيادى ثروت خود در بخشش خيلى شديد امساك مى نمايد و اينكه متمردى مى باشد گوئى براى شنيدن حق كه حاكى از اندرز و پند است سنگين شده است. امان از اين زمان! كجا هستند آن انسانهاى وارسته و شايسته از شما؟! كه نيك مى انديشيدند كجا روى نهاده اند آن بلندهمتان و رادمردان شما؟! آنهائى كه به هنگام داد و ستد رستگارى و پرهيز كارى را هدف و راه و روش خويش قرار مى دادند چه شده اند؟ مگر غير از اينست كه جملگى آنها از اين دنياى ناپايدار كه جز درد و رنج چيزى ندارد ديده برگرفته كوچ نمودند. افسوس! شما حيله گران كه لياقت را نمى توان در وجودتان يافت و حتى به هنگام سرزنش نكوهش كننده دو لب خويش را برهم نمى زند جاى آنان را گرفته ايد! اين را به ياد آوريد كه ما بندگان آفريده آفريدگاريم و باز به سويش برمى گرديم. فساد و تباهى بر همه جا سايه انداخته غيرتمند پرهيزكارى وجود ندارد تا با حالتى دگرگون و استقامت آميز عنان اين وحشى را كشيده و نابودش گرداند. افسوس كه شما با اين سستى تصميم داريد در بهشت منزل نموده و از الطاف سرشار بى پايان يزدان برخوردار گرديد و نيز در رديف گراميان درگاهش درآئيد؟! هيهات! هيهات! چه اميد ابلهانه اى! و چه انديشه خامى مگر اين توانائى در انسان هست كه بتوان خدا را فريب داد و با حيله و تزوير به بهشت برينش راه يافت؟ رضايت او نصيب هيچكس نمى گردد مگر اينك
ه بندگى او نمايد و اطاعتش كند. خدا لعنت كند كسى كه مردم را به كردار نيكى امر و خودش آن را انجام نمى دهد! خشم خدا نصيب آن كسى باد كه خود نهى از منكر مى نمايد ولى آن را براى نفس خويش امر به معروف مى داند!
