لطفا منتظر باشید ...
خطبه 213-تلاوت رجال لا تلهيهم...
درباره خداوند متعال خداوند پاك ذكر و يادبود خويش را روشنى دلها قرار داد. تا پس از كرى به واسطه آن بشنوند و بعد از تاريكى ببينند و پس از كين توزى رام و نرم رفتار كردند، براى خداوندى كه بخششهايش گرامى است در گير و دار دوران و روزگارانى كه نشانه هاى دين در آنها گم است، بندگانى است كه همواره در افكار و عقول ايشان است و با آنان راز مى گويد (و به انوار درخشان جمال دلكش آنها را از ظلمات عقوبت نجات مى بخشد) پس آنان در ديده ها و گوشها و دلها از نور بيدارى چراغى افروختند و مرد مرا متذكر ايام خدا نموده و روزگارهاى سختى كه بر امم سالفه گذشته يادآورى كرده و آنها را از سطوتش ترساندند، آنانند همچون راه نمايان در بيابانها كه هر كه راه ميانه گزيند روشش را ستوده، برهائيش مژده دهند و هر كه به سوى راست و چپ گرائيد سرزنشش كرده از هلاكتش بترسانند آنانكه چراغهاى اين تاريكيها، و رهنمايان اين مشتبهات اند چنين اند، به راستى كه از براى ذكر و يادبود خدا اهلى است كه از جهان آن را گزيده و بازرگانى و خريد و فروش از آن سرگرمشان نمى سازد، دوران زندگى را با آن ذكر بسر برده و سخنان ترساننده بيخبران را ندا درداده و گوشهاى آنان رااز حرامهاى خدا پر مى سازند. هم مردم را به عدل و راستى امر و از زشتى نهى كرده و هم خود آن را بجاى آورده و از اين باز مى ايستند. تو گوئى با اينكه آنان در جهانند جهان را به زير پى سپرده و به آخرت رسيده و آنچه در پشت اين پرده است ديده اند. مثل اين است كه از نهانيهاى برزخيان در طول ماندنشان در آنجا مطلع و قيامت وعده هايش را برايشان اثبات كرده است، پس آنان پرده اى از احوال قيامت را براى اهل دنيا باز كردند، بدانسانكه گوئى ايشان نگران آنچه كه مردم هستند نيستند و آنچه كه آنان نمى شنوند مى شنوند. و اگر از روى خرد اقامتگاههاى پسنديده و نشيمنگاههاى شايسته آنان را تصور كنى در حالى كه دفاتر اعمال خويش را گشوده و براى رسيدگى به حسابشان بر هر عمل كوچك و بزرگى كه بدان مامور شده و در كارش كوتاهى كرده اند، از اين نهى كرده شده و در آن قصور ورزيده اند آماده اند، آنان اند كه بار سنگين گناهان را بر پشتشان بار و از كشيدنش درمانده و ناتوان اند همچون دردمندان مى گريند و با گريه و ناله به يكديگر پاسخ مى دهند در مقام توبه و پشيمانى و اعتراف به گناه با فريادهاى دلخراش به خدا روى آورده اند، البته نشانه هاى هدايت و چراغهاى در تاريكى را مى
نگرى، كه فرشتگان گرد در ميانشان گرفته و با وقار و سكينه بر آنان فرود آمده و درهاى آسمان به رويشان گشوده شده و جاهاى ارجمند و پاكيزه برايشان آماده گرديده، مراكزى كه خدا به آنها مطلع و آگاه و از پشت كارداريشان خرسند بوده، مقام عبوديتشان را مى ستايد، آنان با خواندن خداى نسيم عفو و آمرزش را استشمام مى نمايند. همه به فضل و كرم خدا نيازمند و كردگان،.. را بر بزرگوارى او اسير و بسته بند فروتنى اند، درازى زمان اندوه و گريه بسيار دلها و ديدگانشان را مجروح و زخمين ساخته است، براى هر درى كه از آن، وسيله شوق و رغبت به سوى خدا است آنان را دستى است كوبنده. سئوال و درخواست خويش را از كسى مى نمايند كه گشادگيها پيشش تنگ نمى گردد و خواستاران از وى نوميد نمى شوند، بنابراين تو خودت به حسابت رسيدگى كن، زيرا كه حساب ديگران را محاسبى است غير از تو كه به آنها رسيدگى مى كنند.
