خطبه 192-پيمودن راه راست - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

سید نبی الدین اولیایی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خطبه 192-پيمودن راه راست

تشويق مردم به پشتيبانى از حق اى مردمان در راه رستگارى براى كمى رهروان نترسيد زيرا مردم بر سر خوانى گرد آمده اند كه زمان سيريش كم و گرسنگيش بسيار است. اى مردم دو چيز مردم را گرد مى آورد، يكى خوشنودى ديگرى، خشم. زيرا ناقه حضرت صالح پيغمبر قوم ثمود را يك مرد پى كرد و كشت، خداوند وقتى عموم آنها را خوشنود يافت، عذاب را بر همگيشان نازل فرمود، پشيمان شدند. اما عذاب آنها جز اين نبود كه زمينشان صدائى كرد همچون صداى گاو آهن تفته اى كه در زمين سست و هموارى بيندازند. اى مردم هر كه راه راست را بپيمايد به آب و آبادى برسد و هر كه بيراهه برود، دچار بيابان بى آب و گياه شود.

خطبه 193-هنگام به خاكسپارى فاطمه

در سوگوارى همسرش سلام من بر تو اى رسول خدا (ص) و بر دخترت كه چه زود بر تو پيوست و هم اكنون در جوار تو آرميده است، حال توانائى آن را در خويش نمى بينم كه شكيبا باشم و اين جدائى را تحمل كنم، طاقت ندارم از آن چنان پاكدامنى جدا باشم، در صورتى كه درد جدائى و اندوه و مصيبت از دست دادن تو بر من بسيار گران بود. با تمام اين احوال باز صبر نمودم در حالى كه اندام مقدست در آغوش من مرغ روحت بر آسمان پرواز كرد، من بودم كه سر عزيز تو را بر لحد آرامگاه تو نهادم با تمام اين احوال باز در اين چنين غمى هم صبر نمودم. ما مملوك خدا هستيم و به سوى او باز خواهيم گشت به همين دليل امانت گرفته گرديد و گروگانش تحويل داده شد. ولى همواره بعد از اين در اندوه بوده و شبهاى زندگيم در اندوه و بيدارى و جدائى سپرى خواهد شد تا اينكه خداوند مرا به سرائى كه تو در آن منزل اختيار كرده اى بپيوندد به همين زودى دخترت به تو خبر خواهد داد كه پيروانت در حق او چه ها كردند همه رويدادهاى تلخ را از او سئوال بنما و از چگونگى رفتار آنان با ما بپرس آنان آن همه ظلم و جور و ستم و گنه پيشگى در حق ما كردند. حال بر تو و او، سلام مى فرستم درودى كه آلوده به
خشم و رنج و دلتنگى نيست. اگر از تربت شما لختى دور مى گردم از شدت بى علاقگى نيست و اگر ماندم به دليل بدگمانى به آنچه خداى متعال به شكيبايان وعده داده نمى باشد. هميشه ياد شما در دل من جاويد و عزيز خواهد بود و هرگز از يادم نخواهيد رفت.

/ 261