خطبه 094-وصف پيامبر - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

از همين خطبه: خداوند تعالى به امانت نهاد پيمبران را در نيكوترين امانتگاه و قرار داد آنان را در بهترين قرارگاه پيوسته آنان را از صلبهاى نيكوى پدران به رحمهاى پاكيزه مادران منتقل فرمود. هرگاه يكى از آنها مى گذشت ديگرى از آنها براى نشر دين حق بجاى او قيام مى كرد تا اينكه دين كريم خداوند سبحان به حضرت پيمبر آخرالزمان تفويض گرديد. پس خداوند آن حضرت را از گرامى ترين معدنها، و نيكوترين صلبها رويانيد، رويانيد او را از همان شجره كه پيمبران ديگر را از آن رويانيده، و اوصياء خود را از آن برگزيده بود، خاندان او بهترين خاندانها، خويشاوندان او بهترين خويشاوندان، و شجره او بهترين شجره ها است، درختش در (باغ) حرم روينده، و در بوستان مجد و كرم قد كشيده، داراى شاخهاى بلند است، ميوه هائى است كه دست هيچكس به آن نرسيده. پس پيغمبر اسلام پيشواى پرهيزكاران، و روشنى ديده هدايت يافتگان است، چراغى است روشنائيش درخشان، و ستاره ايست كه انوارش تابان، و آتش زنه ايست كه شعله اش در برق و لمعان است، استقامت روش او، و هدايت طريقه او است، سخنش جدا كننده و فرمانش از روى عدل و داد است. آن حضرت هنگامى به پيغمبرى مبعوث شد كه مدتها بود ك
سى به رسالت نيامده، و مردم از راه حق منحرف، و امتهاى پيمبران پيشين در غفلت و نادانى سرگردان بودند.

از همين خطبه: بندگان خدا، خدا رحمتتان كند، عمل كنيد بر نشانهاى آشكار پس راه هدايت روشن و هموار و شما را به سوى بهشت دعوت مى كند، و شما هم در خانه هستيد كه مى توان در پرتو فرصت و فراغت آن خشنودى خدا را به چنگ آورد، و حال آنكه نامه ها گشوده ها و خامه ها جارى و بدنها سالم، زبانها آزاد، توبه پذيرفته، و كارهاى ستوده مقبول است.

خطبه 094-وصف پيامبر

درباره بعثت رسول خدا زمانى پروردگار پيامبر اسلام را به رسالت برانگيخت كه انسانها از راه هدايت و رستگارى به پرتگاه گناه و نيستى و سرگردانى كشيده شده بودند، و بر اثر فساد در كمال نادانى به سر مى بردند. جملگى در آغوش خواسته هاى آلوده به گناه و آرزوهاى دور و دراز بسر مى بردند. پنجه غرور، نفرت، دل و گريبان آنان را مى فشرد در حالى كه پريشانى حال و افسردگى كار را بر آنان زار كرده بود و جهل و بلا آنها را سبك مغز بار آورده بود. و آنگاه رسول خدا محمد مصطفى (ص) با عزمى راسخ در پند و اندرز آنان كوشيد گام در راه عزت و افتخار گذارد، او رو به سوى حكمت گذاشت و با سخنان پندآميز خويش آنان را به راه راست و درستى دعوت كرد.

خطبه 095-وصف خدا و رسول

در ستايش خداوند سپاس خداى را است كه اول و آخر اوست، پيش از او نبوده و پس از او جز او وجودى نخواهد بود. ظاهر و آشكار است. يا چيزى بسان او پيدا نيست آشكار و تواناست، پس چيزى فوق او نيست، دانا و آشنا بر جزئيات اشياء است، پس نزديكتر از او به خلق و هستى چيزى، نيست.

اما قرارگاه رسول خدا (ص) بهترين خانه و جارى پرورش او خاكهائى است كه شريفترين مكانهاست. او در معدن و كانهاى مجد و كرامت و قرارگاههاى رستگارى و سلامت، پرورش يافته نيك دلان و بينايان به فروغ دين و ايمان جاودانش دل باختند. خداوند بوسيله آن حضرت بذر حقد و حسد، كينه توزى و نفاق را از سرزمين دلها بركند و آتش لهيب و سوزنده دشمنيها را خاموش نمود. در دل ياران پرهيزكار و عابد مهر و دوستى برقرار ساخت و ميان خويشان جدائى افكند بواسطه ظهور آن بزرگوار ذلت و بيچارگى و خوار مايگى مومنان مبدل به عزت و افتخار شد و مباهات كفار را به نگونبختى واژگون نمود. سخن حق را بيان فرمود و خاموشى او سرشار از حكمت و دقايق گويا و عيان بود.