لطفا منتظر باشید ...
خطبه 122-هنگام نبرد صفين
هنگام جنگ هر يك از شما كه هنگام ديدار دشمن، در خويش قوت قلب و شجاعتى احساس نمود، و در يكى از برادرانش ترس و سستى ديدار كرد، بايد بواسطه آن تهمتنى و دلاورئيكه خداوند به او عنايت فرموده دشمن را از برادرش دفع كند، همانطورى كه از خودش مدافعه مى نمايد، و اگر خواست خداوند تعالى بودى آن شخص را مانند او قرار مى داد به راستى كه مرگ طلب كننده ايست شتابان كه نه ايستنده در مكان از چنگش رها مى شود، و نه گريزنده از آن آنرا عاجز مى گرداند، گرامى ترين مرگ كشته شدن است، سوگند بدان كسى كه جان پسر ابى طالب بدست او است كه هزار ضربت شمشير خوردن بر من آسانتر است از مردن در بسترى كه در غير طاعت خدا باشد.خطبه 123-در سرزنش اصحاب خود
نكوهش از ياران مانند آنست كه مى بينيم هر يك از شما غوغا و هياهوئى راه مى اندازيد كه بيشتر شبيه به صداى سوسمارهائى است كه در راه بهم برمى خورند نه حقى را مى گيريد، و نه از ستمكش دفع ستمى مى نمائيد، راه بهشت را براى شما گشاده اند، رستگار كسى است كه خود را به آن برساند، و هلاكت براى كسى است كه از راه باز ايستد.خطبه 124-تعليم ياران در كار جنگ
آداب جنگ چشمها را به هنگام جنگيدن تن به تن پائين اندازيد زيرا ديده از اين سو و آنسو برگرفتن سبب قوت قلب و شهادت زياد مى گردد صداها را خاموش سازيد هاى و هوى برپا نكنيد زيرا متانت و خاموشى، خوف و ترس را زودتر نابود مى نمايد، پرچم خود را از جاى خود حركت ندهيد دور آن را خالى نكنيد بلكه در اطراف آن شمشير بزنيد در حفظ آن سخت كوشا باشيد و آن را به دست هر شخصى نسپاريد مگر آنهائيكه شما را از هر پيشامد بدى حفظ و نگاه مى دارند و بلا را از شما دور مى كنند. مردانى كه در مقابل شدائد و سختيهاى ميدان نبرد شكيبا هستند كسانى مى باشند كه گرد پرچم خود حلقه زنند و از هر طرف محافظت نمايند. از آن عقب نمى افتند و نه پيش مى افتند كه آن را تنها گذارده و از دست بدهند. يك فرد جنگجو دلير و شجاع شخصى است كه از خويش دفاع كرده و دشمن را پراكنده نمايد، منكوب سازد و بعد از آن بدون درنگ به يارى برادر خود شتابد، براى يك شخص مسلمان هرگز اين صفت پسنديده نيست كه دشمن خويش را به حال خود واگذارد تا اين دشمن با دشمن برادر خود همدست شده به اتفاق آهنگ جنگ او كنند. به خدا قسم اگر از زير شمشير دنيا فرار كنيد از شمشير آخرت به سلامت نمى مانيد اين را به خاطر آوريد كه شما از اشراف عرب مى باشيد و به همين جهت اگر از نبرد فرار نمائيد خداوند درهاى رحمت را بر روى شما بسته و در خشم او گرفتار مى شويد و از شدت خجالت روى آن را نخواهيد داشت به عمر آنانكه از ميدان جنگ فرار مى كنند چيزى اضافه نمى شود و اين قرار هرگز مرگ آنان را به تاخير نمى اندازد. آن شخص كه به خداى بزرگ روى آورده بايد مانند تشنه اى باشد كه آب را مى بيند سرآسيمه و بى قرار خدا را بخواند و او را بجويد، در تمام احوال فرمانش را از جان برد. چون بهشت زير نيزه هاى خون آلوده دامن خود را گسترده است. امروز خبرها آشكار مى گردد به خدا قسم كه شور و هيجان من در برخورد با خصم به مراتب بيشتر از عشق آنان به شهر و ديارشان مى باشد. بارالهى، اگر دشمنان در اين فكر فرو رفته اند كه رد فرمان حق را نمايند، تو بخواه كه مثل شتران بى ساربان بهر سو پراكنده گرديده در بين آنها اختلاف و بدعت طلوع كند، آنان را به علت گناهى كه مرتكب شده و مى شوند هلاكشان گردان، براى اينكه شيطان صفتان پاى خويش را از راه دنائت آلود خود برنمى دارند. اين گناهكاران بدون نيزه زدن پياپى كه جان از تن دشمن خارج شود و بدون شمشير زدنى كه كاسه فرقشان را
از هم بشكافد و بند بند استخوانشان را درهم ريزد و آنگاه متلاشى نمايد حاضر نمى شوند گامى از روى گامى بردارند مگر اينكه سپاهيان دسته دسته و گروه گروه با آنها روبرو شده و حتى بايد اسبهاى از كار افتاده براى نبرد مهيا شوند و پشت اندر پشت براى جنگيدن به طور منظمى در صف آيند و از هر طرف به شهرهاى آنان سرازير گردند و خاك شهرشان از زمينهاى بدون آب و علف گرفته تا بام منزلها زير سم اسبها كوبيده گردد تا دست از ستمگرى برداشته بر راه راست گام بگذارند.
