آبروى تو محفوظ و بسته است، در خواستش مى ريزد، بنگر آن را پيش كه مى ريزى.
حکمت 339
اشخاص را بيش از حد شايستگى ستودن چاپلوسى كردن و در آنچه كه شايسته است كوتاهى كردن ناتوان بودن و رشك ورزيدن است.
حکمت 340
سخت ترين گناهان گناهى است كه صاحبش خوارش گيرد.
حکمت 341
هر آنكه عيب خويشتن ديد، از ديدن عيب ديگرى باز ماند و هر آنكه به روزى خداوند خورسندى داد، بر آنچه از دستش رفت اندوهگين گردد. هر آنكه شمشير ستم از نيام كشيد به همان شمشير كشته افتاد و هر آنكه در كارها پر كوشيد تباه شد، هر آنكه خويش را در گردابهاى ژرف و خروشان مهالك درافكند فرو رفت. هر آنكه در جاهاى زشت كه حدودى نيست داخل شد گرفتار تهمت گرديد، هر آنكه سخنش بسيار خطايش بسيار است و آنكه خطايش بسيار شرمش كم و آنكه شرمش كم ترسش از خداى كم و آنكه ترسش از خداى كم دلش مرده است. و آنكه دلش مرده است در آتش نگونسار است. هر آنكه در زشتى مردم بنگرد و آن را بد داند آنگاه آن بدى را بر خويش پسندد او احمقى تمام عيار است. قناعت، مالى بى پايان و تمام نشدنى است، هر آنكه بسيار به ياد مرگ باشد از جهان يكمى خورسندى دهد. هر آنكه بداند گفتارش از كردارش سرچشمه مى گيرد سخنش كم گردد، جز آنچه را كه از تذكرش ناگزير باشد.
لطفا منتظر باشید ...
