وصيت به معقل بن قيس رياحى اى معقل بترس از خدائى كه ناچارش ديدار كرده و تو را جز بد و بازگشتى نيست و البته بايد جز با كسى كه با تو مى جنگند نجنگى، لشگر را در هنگام خنكى هوا راه ببر و آنها را به خواب قيلوله امر كرده، آسايششان را منظور دار، سر شب راه مپيماى، كه خداى شب را براى آسايش مقرر فرموده است نه كوچيدن. بنابراين سر شب تنت را از خستگى و فرسودگى بيرون آورده، شتران و مراكب را از كوفتگى برهان، تا به هنگامى كه سحر دامان بگستراند، صبح گريبان بگشايد، آنگاه با خير و خوشى از خدا حركت كن، اى سرهنگ، هر آنگاه كه به دشمنت برخورد كردى، در قلب لشگرت بايست و به گروه خصم نزديك مشو نزديك شدن كسى كه مى خواهد ستيز و آويز را چنگ دريازد، نيز از آنان دور مشو دور شدن آنكه از پيكار مى هراسد تا آنكه فرمان من به تو برسد، نكند كه كين و دشمنى شما نسبت به آنان شما را به پيكارشان برانگيزد، پيش از آنكه آنها را به اطاعت و فرمانبردارى بخوانيد، و عذرشان را راه بربنديد.
نامه 013-به دو نفر از اميران لشگر
خطاب به زياد ابن نصر و شريح ابن هانى من مالك ابن حارث مشهور به اشتر را بر شما و پيروان شما فرمانروا كردم از اين به بعد فرمان او را بجاى آوريد و اوامرش را گوش كنيد، او را بسان سپر و زره خويش بدانيد براى اينكه مالك اشتر شخصى است كه از هيچكس نمى ترسد و هرگز خطائى از او سر نمى زند در آنچه بايد با احتياط عمل كرد كندى بكار نبندد و نسبت به هر چيز كه بايد محتاط باشد و صبر نمايد هيچوقت شتاب نكند.
نامه 014-به سپاهيانش
وصيت به سپاهيانش پيش از آنكه دشمن با شما بجنگد شما نبايد با وى بجنگيد، چرا كه شما به حمد الله به لطف و يارى خدا با حجتى ثابت هستيد. شما آنان را تا اينكه در جنگ پيش دستى كنند، خود جداگانه حجتى است از شما برايشان. پس اگر با آنها جنگيده و به فرمان خداوندى فرار كردند، شما فرارى را نكشيد و آنكه با نشان دادن عورتش مى خواهد خود را از كشتن برهاند زخم مزنيد. و مباشر كشتن زخمداران مشويد و زنان را آزار مدهيد و آنان را برمى انگيزند، گو اينكه آنها آبروهاى شما را به باد دشنام و نكوهش گرفته، سرلشگرانتان ناسزا گويند، زيرا كه آنها از حيث نيروها و جانها و خردها ناتوانند گر چه ما مامور بوديم كه دست از آنان باز داريم در صورتى كه آنها مشركه بودند و آزار و كشتنشان اشكالى نداشت. اگر در زمان جاهليت مردى زنى را گرفته و با سنگ و عصايش مى آزرد و مى زد، او و فرزندان پس از خودش نكوهش كرده مى شدند.
نامه 015-راز و نياز با خدا
از مناجاتهايش بارالهى دلهاى بندگان با ايمان تو فقط به تو نزديك است و سرها فقط به سوى تو بالا مى باشد چشمهاى همه به روى تو باز است و پاها به راه افتاده و بدنها در جهاد نزار گرديده است. بارالهى كينه هاى آشكار و پنهان حال عيان شده و سينه ها از نفرت و حسد بسان ديگ جوشانى بخروش آمده. بارالهى از نبودن پيغمبرمان و بسيارى دشمنان و پراكندگى خواهشها و انديشه هامان به تو شكايت مى كنيم، بارالهى ميان ما و دشمنانمان به حق حكم كن زيرا تو بهترين و برترين حكم كنندگان هستى.
لطفا منتظر باشید ...
