لطفا منتظر باشید ...
نامه 066-به عبدالله بن عباس
خطاب به عبدالله ابن عباس پس از حمد و ستايش خدا و رسول، بديهى است گاهى شخص خورسند مى گردد به چيزى كه مقدر نشده است كه آن چيز به او نرسد و اندوهگين مى شود بر چيزى كه رسيدن آن چيز بوى مقدر نگرديده است، بنابراين نبايد بزرگترين چيزى كه تو از دنيايت بدان مى رسى رسيدن به لذتى يا بكار بردن خشمى باشد، بلكه بايد خاموش كردن آتش باطل و زنده نگهداشتن حق موجب خورسندى تو باشد، خوشحال باش بدانچه كه از پيش فرستادى و غمگين باش بر چيزى كه آن را از كف نهاده و همواره براى پس از مرگت غمنده و انديشناك باش آنچه از دنيا كه از دست رفت غصه ندارد، چون خدا دنيا فانى است، و آنچه براى آخرت بدست مى آيد موجب خرسندى است. چون آخرت باقى است.نامه 067-به قثم بن عباس
خطاب به قثم ابن عباس فرماندار مكه بعد از ستايش خداوند و سلام بر محمد تو بايد با مردم حج را برپا كنى و روزهاى خدا را به ياد آنها بياورى و بامداد و سر شب با آنان بنشينى و بهر كس كه فتوائى از تو مى پرسد پاسخ صحيح دهى، به نادانى، دانائى بياموزى و با آنهائيكه دانا مى باشند گفتگو كنى، تنها زبانت بايد پيام رسان و سفير تو باشد. پس در اين صورت پيامت را خود بگو، به درب سراى خود پاسدار و نگهبان مگمار در سراى تو بايد باز باشد نيازمندان را از ديدار خويش محروم مساز براى اينكه اگر اين چنين نمودى در آغاز آنان در دربار تو نوميد باز گردند و سرانجام كار تو ستايش آميز نباشد. به آنچه كه در نزدت گرد آوردى مى گردد با دقت رسيدگى كن و با شناختن تهيدستان از آن اندوخته ها به گرسنه ها و آنهائى كه عيالمند هستند ببخش و هر چه از آن زياد آمد به نزد ما بفرست تا ما هم بين فقرا و مساكين ديار خويش قسمت كنيم. به اهل مكه فرمان بده كه از مسافرين اجاره خانه نگيرند براى اينكه خداوند مى فرمايد: در خانه كعبه بيگانه يكسان مى باشند. پس مراد از عاكف كسى مى باشد كه مقيم مكه است و مراد از بادى شخصى مى باشد كه به حج مى رود و از اهل آن ديار نيست. در اين اميد كه خداوند ما و شما را به كردار نيك و پسنديده اى كه دوست دارد موفق بدارد.
