6 - زيبايى - آزادی معنوی نسخه متنی

6 - زيبايى

به يك مكتب ديگر هم اشاره كنم. اين مكتب روى زيبايى تكيه مىكند، افلاطون اخلاق را بر اساس زيبايى توصيف كرده است، مىگويد: آن چيزى انسانى است كه زيبا باشد، مثلا عدالت را همه مكتبها مىپسندند. يك مكتب عدالت را از روى محبت مىپسندد ديگرى عدالت را از روى ميزان اخلاقى آن مىپسندد. يكى هم چون بين عدالت و آزادى خويشاوندى قائل است آن را مىپسندد. ديگرى ممكن است عدالت را با ميزان مسؤوليت بسنجد. افلاطون عدالت را با عينك زيبايى مىبيند، مىگويد: عدالت كه خوب است (چه عدالت اخلاقى در فرد و چه عدالت اجتماعى در جامعه) به اين دليل خوب است كه منشا توازن مىشد و ايجاد زيبايى مىكند. جامعه اى كه در عدالت باشد زيباست. و همان حسن زيبايى جويى بشر است كه او از عدالتخواه كرده است. انسان اگر بخواهد انسان باشد و به خصلتهاى انسانى برسد، بايد احساس زيبايى را خود تقويت كند؛ ريشه اش

زيبايى است. البته او توجه دارد كه زيباييهاى انسانى آن زيباييهاى معنوى است. اين هم يك مكتب.

در جلسه ديگر (177) مقدارى درباره اين مكتبها قضاوت خواهيم كرد تا ببينيم بالاخره چه مىشود گفت. معيار انسانيت كداميك از اينهاست آن حرف زيست شناسى كه ديديم دست نيست؛ با معيار انسانيت بسازيم، ببينيم درباره معيارهاى فلسفى، اخلاقى و مذهبى چه مىتوان گفت و اسلام در اين زمينه ها چه مىگويد.

و صلى الله على محمد و اله الطاهرين.