قرآن كه بهين گوهر از قلزم توحيد است اين درّ يتيم آمد چون در صف صرافان انجيل و اوستا چون ذرات نظام شمس زين خوان حقيقت ما چون نقد خرد چيديم صد شكر كه ايزدمان بنواخت به فضل خويش بر عالميان نازيم از پيروى قرآن كز ساحت دين برديم ما سبقت اعلا را روشن كند از نورش يكتايى يكتا را بشكست بهاى آن مقدار گهرها را خورشيد بود قرآن نبود خبر اعما را كى گوش دهيم از دل افسانه آبا را تا رهبر ما فرمود احمد شه بطحا را كز ساحت دين برديم ما سبقت اعلا را كز ساحت دين برديم ما سبقت اعلا را