عرفان اسلامی جلد 5

شخصى از حضرت صادق عليه‏السلام پرسيد :

چرا زناكار را با آن گناه بزرگ كافر نمى‏گويند ، ولى تارك الصلاة را كافر مى‏گويند ؟

دليل بر اين مسئله چيست ؟

حضرت فرمود :

زناكار و هر كس مشابه با اوست ، عملش را به خاطر شهوت و فشار و غلبه هوا انجام مى‏دهد ، ولى كسى كه ترك نماز مى‏كند به خاطر سبك گرفتن اين امر عظيم الهى آن را ترك مى‏كند ؛ زناكار در بستر يك زن به خاطر لذت شركت مى‏كند ، ولى بى‏نماز ترك نمازش براى لذت بردن نيست ، چون ترك عمل لذت ندارد ، بلكه به خاطر استخفاف به نماز است ، وقتى لذت نبود ، پس سبك انگاشتن است و وقتى سبك گرفتن عمل باعث ترك شد ، اين حالت سبك گرفتن كفر است[136] .

عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ قالَ : اِنَّ تارِكَ الصَّلاةِ كافِرٌ[137] :

امام صادق عليه‏السلام فرمود : به تحقيق كه ترك كننده نماز كافر است .

شخصى به نبى اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله عرضه داشت : مرا سفارشى بفرماييد .

حضرت فرمود : عمداً نماز را رها مكن ، كسى كه عمداً ترك نماز كند ، ملت اسلام از او بيزار است[138] .

خداى بزرگ براى هدايت بندگان ، صد و بيست و چهار هزار پيغمبر و صد و چهارده كتاب آسمانى و دوازده امام و هزاران عالم ربانى و حكيم صمدانى و عارف عاشق قرار داده و نماز را در رأس تمام برنامه‏هاى آنان معرفى فرموده ، چه پست و زبون و پليد و زشت و شقى و آلوده است ، آن انسانى كه در محاصره اين همه عوامل هدايت باشد و ببيند كه نماز در رأس احكام راهنمايان الهى است ، ولى او به همه بانيان هدايت پشت كرده و دستورهاى آنان به خصوص مسئله نماز را چنان سبك انگارد كه از اداى آن رو برگرداند .

مگر تمام دنيا چقدر ارزش دارد كه آن را با عافيت‏طلبى و خوشگذرانى با آخرت دائم و عيش جاودان معامله كرد ؟

به خدا قسم ، اگر همه افلاك و تمام عالم و همه روى زمين را به تو ببخشند و تو آن چنان غرق در آن شوى كه در تمام مدت عمر دو ركعت نماز واجب از دستت برود ، ارزش ندارد .

بلاى بى‏نماز در برزخ و عالم آخرت بلاى بزرگى است و عذاب تارك نماز در برزخ و در قيامت عذاب عظيمى است .

آرى ، همه دنيا در مقابل ترك يك سجده مستحب ارزش ندارد ، چه رسد كه واجبى از واجبات حضرت معبود را از باب تكبر و غرور يا سهل انگارى ترك كنى .