عرفان اسلامی جلد 5

نمازگزار مى‏داند كه امام صادق عليه‏السلام فرمود :

كسى كه دوست دارد بداند نمازش قبول شده يا نه ؟ ببيند آيا نمازش او را از فحشا و منكرات باز مى‏دارد يانه ، به اندازه‏اى كه نمازش توان نگهدارى نمازگزار را از آلودگى‏ها داشته باشد ، مورد قبول است[171] .

ملت نمازگزار ، ملتى پاك و كشور با نماز ، كشورى است نمونه ، در آن مملكتى كه همه اهل نمازند از دزدى و غارت و چپاول خبرى نيست ، در آن مرز و بوم كه مردمش در رابطه با نمازند از دادگسترى‏هاى عريض و طويل و عرض حال‏هاى بى‏محتوا و پرونده‏هاى جنايى و جزايى اثرى نيست ، در آن آب و خاك كه نماز سايه‏افكن است ، از نزاع و جنگ و جدل و طلاق‏هاى فراوان و شكايات مردم و فحشا و منكرات سراغى نگيريد .

كشور با نماز چرا براى حفظ مال و ناموس مردم احتياج به ادارات و مأموران با آن همه خرج گزاف داشته باشد ؟ اگر همه ملت به حقيقت اهل نماز باشند زندان و زندانى براى چه ؟ در ميان ملت با نماز ، كسى از كسى آزار نمى‏بيند ، بدهكار مال مردم را مى‏دهد و طلبكار از دست بدهكار آسايش و امنيت دارد .

عاشق نماز در حقيقت عاشق خداست و عاشق خدا ، امر مولا را به كيفيتى كه مولا از او خواسته اجرا مى‏كند .

راستى نماز ، عالى‏ترين محرك انسان به سوى حقايق و واقعيت‏ها است و سودى كه در دنيا و آخرت از نماز به آدمى مى‏رسد از برنامه ديگر متوجه انسان نيست .

تاريخ حيات نمازگزاران ، تاريخ پر نور ، پر حقيقت ، پر منفعت و پر سودى است و آنان كه حقيقت توحيد را يافته بودند و حفظ آن را در گرو عمل صالح مى‏دانستند ، عاشقانه با نماز برخورد داشتند و در احوالات آن بزرگواران آمده كه اى كاش همه عالم يك شب بود و آن شب را به نماز سپرى مى‏كردند ! !