تفسیر هدایت جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه ى 169«وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ فَقُلْنا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خاسِئِينَ- و شما كسانى را شناختيد كه حرمت روز شنبه را نگاه نداشتند، و ما به ايشان گفتيم: بوزينگان به دور افكنده باشيد. و خوار و ذليل شويد.»[66] و اين سنّت خدا در زندگى است كه مكرر در مكرر آدمى را مهلت مى دهد و اگر توبه نكند به سختى او را مجازات مى كند تا براى ديگران عبرت باشد.«فَجَعَلْناها نَكالًا لِما بَيْنَ يَدَيْها وَ ما خَلْفَها- پس آنان را عبرت كسانى كه نزديك ايشان بودند و كسانى كه پس از آنان آمدند ساختيم.»بدان سان كه عذابى براى پيشينيان بودند و سپس براى كسانى كه به ايشان پيوستند.هر عذاب الاهى نسبت به كسانى كه مستقيما بر آنان فرود آمده شديد است، و آثار آن براى آينده باقى خواهد ماند. و عذاب الاهى تعبيرى راستين از عمل خود انسان و ترجمه واقعيت آن است نه چيزى بيشتر.و هر عملى كه انسان به آن قيام مى كند، آثار منفى خود را بر مجتمع حاضر او، و نيز بر نسلهاى آينده، بر جاى مى گذارد، و بنا بر اين بر آدمى واجب است كه دو بار پيش از هر عمل بينديشد و مطمئن شود كه عمل او اثرى منفى بر ديگران نخواهد داشت. همان گونه كه بر مردمان دانستن اين امر لازم است كه هر كارى كه گروهى از ايشان به آن بپردازند، به زودى آثار آن بر همه آنان انعكاس پيدا مى كند، و با شدت و به جدّ از جريان يافتن كارهاى بد جلوگيرى كنند.اما پرهيزگاران تنها بهره مندان از عذاب اين گروهند، چرا كه از آن عبرت مى گيرند و آن را به جزء شايسته اى از رفتار و طرز تفكر خويش مبدل مى سازند، نه اين كه بار ديگر آن را تكرار كنند:«وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ- و موعظه و بيم دادنى براى پرهيزگاران است.»
