تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 253

«فَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ- پس نميريد مگر آنكه مسلمان باشيد.»

چه گاه انسان در مدتى از زمان مسلمان مى شود، ولى در مقابل چكشهاى شرك و كفر فرومى ريزد و هنگامى كه مرگ به او مى رسد كافر است و كافر از دنيا مى رود نه مسلمان اسلام سست او نه در دنيا برايش حاصلى دارد و نه در آخرت. بر انسان واجب است كه در همه مراحل زندگى خود مسلمان بماند تا اگر مرگ ناگهان به سراغ او بيايد، آماده ديدار پروردگار خويش باشد و يكباره به عذاب اليم گرفتار نشود.

[133] و در خود يعقوب اين سفارش و وصيّت تحقق پيدا كرد، چه، على رغم دشواريهاى فراوان زندگى در هنگام مرگ فرزندان خود را به يكتاپرستى سفارش كرد:

«أَمْ كُنْتُمْ شُهَداءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قالَ لِبَنِيهِ ما تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِي قالُوا نَعْبُدُ إِلهَكَ وَ إِلهَ آبائِكَ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ إِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ- شما در آن زمان حاضر نبوديد كه يعقوب را مرگ فرارسيد، و به فرزندان خود گفت: پس از من چه خواهيد پرستيد؟ گفتند: خداى تو و خداى پدرانت ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را كه خداى يگانه است (مى پرستيم) و خود را به او مى سپاريم و تسليم مى كنيم.»

و چه شادمان بود يعقوب كه در هنگام بدرود گفتن با زندگى ثمره تربيت فرزندان خود را بر يكتاپرستى در برابر چشمان خويش يافت و از زبان ايشان شنيد كه پيوسته بر خط توحيد باقى خواهند ماند.

[134] ولى آيا از اسلام ابراهيم و ذريه صالح او براى ما كارى ساخته است كه (ما اعراب و يهود) تنها به انتساب جدى با آنان بسنده كنيم؟ هرگز! چه آنان با كارهاى نيك و صالح خود از دنيا رفتند و بر ما نيز لازم است كه براى خودمان به عمل صالح بپردازيم و با آن از دنيا برويم.

«تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ