تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 257

«قُلْ أَ تُحَاجُّونَنا فِي اللَّهِ وَ هُوَ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ- بگو: آيا درباره خدا با ما جدال مى كنيد، و حال آنكه او پروردگار ما و پروردگار شما است؟» به شما نمى گوييم كه از ما پيروى كنيد، بلكه شما و خودمان را به سوى خداى يگانه مى خوانيم، بى آنكه به تمايز نژادى ميان خودمان و شما اشاره كنيم.

«وَ لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ- و كردار ما براى خود ما است، و كردار شما براى خود شما، و ما نسبت به او پاك و مخلصيم.»

به همين گونه از شما مى خواهيم كه نسبت به او مخلص باشيد، چه، اين دعوت همچون دعوتهاى پيشين آلوده به شرك و گمراهى يا نژادپرستى يا باليدن به سرزمين و جز اينها نيست ... دعوتى خاص براى خداى پروردگار همه مردم است.

[140] و اين دعوت درست همان دعوت پيامبران است، چه، غير ممكن است كه دعوت آسمانى متوجه به مردمى غير از مردمان ديگر باشد، از آن روى كه خدا پروردگار همه مردمان است، و همه آنان را از زن و مرد او آفريده و بعضى از آنان را فرزندان خود نگرفته است، پس چگونه ممكن است ميان آنان تفاوت قايل شود، بلكه آنچه در رسالتهاى آسمانى از نژادپرستى و مصلحت جويى و جز اينها مى بينيم، همه از چيزهايى است كه مردمان از پيش خود به دروغ و ستم بر دين افزوده اند و باز به دروغ گفته اند كه پيامبران اينها را از جانب خدا آورده اند.

«أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطَ كانُوا هُوداً أَوْ نَصارى قُلْ أَ أَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ- يا اين است كه مى گويند: ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندانش يهودى يا نصرانى بودند بگو: آيا شما داناتريد يا خدا؟» خدا مى گويد كه آنان جز پيامبران خدا نبودند، و شما مى گوييد كه چنين و چنان بودند. حتى در آن هنگام كه مى دانستند نژادپرستى و جز آن از اضافات خودشان است كه به افترا آنها را به خدا نسبت داده بودند و كذب محض است، باز چنين مى كردند و بدين گونه به تحريف دين خدا مى پرداختند.

«وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا