تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 320

كنند و از ستمگرى بر بندگان خدا دورى گزينند. و اگر روزه به تقوى و پرهيزگارى نيانجامد، چه سودى مى تواند داشته باشد، به همان گونه كه اگر نماز از كار زشت و بد جلوگيرى نكند سودى ندارد. و به همين سبب قرآن پس از روزه به حرمت مال پرداخته و گفته است:

«وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ- و مالهاى خودتان را در ميان خود به باطل مخوريد.»

در آن هنگام كه مال برادرت را به غصب صاحب شده اى، يا به خدعه و فريب يا از طريق تقلب در معامله كه باطل است و در آن صورت كه مال او را به قمار يا تجارت زيانبخش مالك شده اى كه آن نيز باطل است، و كسانى كه مالهاى مردم را به باطل مى خورند، به احكام نيرومندان استناد مى كنند، و در اين كار با ايشان شريكند. لذا خداوند مى فرمايد:

«وَ تُدْلُوا بِها إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقاً مِنْ أَمْوالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ- و آن را نزد دادرسان و قضات نيندازيد تا اين كه مقدارى از مالهاى مردم را بر خلاف حق و به گناه بخوريد، و حال اين كه شما مى دانيد.»

[189] و خانه نيز همچون مال حرمت دارد، بدان سان كه جايز نيست از ديوار خانه كسى بالا روند و وارد خانه او شوند. و به مناسبت ماه رمضان و ارتباط آن با ديدن هلال، قرآن در آغاز بحث از روزه حكم آن را بيان كرد، و سپس هشدار داد كه تنها اين براى معتقد بودن به ديندارى شخص كافى نيست، و گفت:

هرگز ... ملتزم بودن به واجبات اجتماعى مهمتر از ملتزم بودن به ظواهر دين است.

«يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَواقِيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ- از تو درباره هلالهاى ماه مى پرسند، بگو: اينها براى اندازه گيرى وقت جهت مردم و براى شناختن زمان حج است.»

«وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها- نيكى آن نيست كه از پشت بام به خانه ها درآييد،» و اين، كار گروهى از جاهليان بود كه به پندار ايشان اين كار نشانه اى از