تفسیر هدایت جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه ى 331از گوسفند گرفته تا شتر.«وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ- و تا آن زمان كه قربانى به قربانگاه نرسيده، موى سر را نتراشيد،» خواه در نزديكى مسجد الحرام و خواه در منى ...«فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ- پس هر كس از شما بيمار باشد يا از (نتراشيدن) سر به او گزندى رسد،» واجب است كه سر خود را بتراشد، خواه بدان جهت كه داشتن مو، همچون در صداع دايم كه جز تراشيدن موى سر آن را از ميان نمى برد، يا مايه زحمت شدن دايمى موى سر، مايه ناراحتى شديد شود.«فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ- و عوض آن روزه بدارد يا صدقه دهد يا قربانى كند.»چون ترس از دشمن يا از بيمارى از ميان برود، بر كسى كه به حج تمتع آمده كه عمره و حج را از يكديگر با دوره استراحت جدا مى كند كه در آن بدون احرام مى ماند، واجب است كه هدى تقديم كند.«فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ- پس چون ايمنى يافتيد، آن كس كه به قصد عمره تمتّعى (از غير محرم بودن) تا زمان حج پيدا كرده،» يعنى از طريقى محرم شدن براى عمره توانسته است مدتى از زمان از حالت بدون احرامى متمتع شود تا موعد حج برسد، «فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ- و هر چه ممكن باشد قربانى كنيد و هر كه قربانى نيافت، سه روز در حج و هفت روز پس از بازگشتن از حج روزه بدارد تا ده روز تمام شود، و اين براى كسانى است كه ساكن مسجد الحرام نباشند.»اما براى مردم مكّه كه در مسجد الحرام حضور دارند، جايز است كه براى حج غير تمتع بيايند و قربانى تقديم نكنند.
