تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 356

عبارت است از چيزى كه در اين آيه فتنه به آن اشاره مى كند و هدف از قتل و قتال پاك كردن زمين از عناصر فتنه است، و على رغم اين كه كشتن اساسا كار شاذ و ناراحت كننده اى است، دين اسلام براى از بين بردن چيزى كه از آن هم زيانبارتر است به آن متوسّل مى شود.

بنا بر اين جنگ به خاطر دست يافتن به آزادى و حقوق جنگى مشروع است، بدان سبب كه مبارزه اى براى حفظ مبادى رسالتى است و هدف آن از بين بردن عناصر فساد يعنى كسانى است كه سازش و نرمش با ايشان بى فايده است، زيرا در ايجاد فساد و تباهى حدى براى خود نمى شناسند.

«وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا- و پيوسته با شما نبرد مى كنند تا اين كه، اگر بتوانند، شما را از دينتان بازگردانند.»

پس ايشان با اصول رسالتى و كسانى كه به آنها معتقدند مى جنگند، و بر ما واجب است كه براى دفاع از اصول خود به مبارزه با ايشان برخيزيم، و در مقابل هواهاى نفسانى ايشان كه خواستار ربودن ارزشهاى ما از دست ما است سر فرود نياوريم.

«وَ مَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ كافِرٌ فَأُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ- و هر كس از شما كه از دين خود بازگردد و در حال كفر بميرد، از كسانى است كه اعمالشان در دنيا و آخرت باطل و ناچيز شده، و اينان اصحاب آتشند و جاودانه در آن مى مانند.»

از آن رو كه ارزش انسان به رسالتى است كه نسبت به آن متعهد است و از آن تا پاى مرگ دفاع مى كند، پس اگر كسى از رسالت خود چشم بپوشد، مستقيما از ارزش خود چشم پوشيده ناگزير خوار مى شود، و از حقوق خود محروم مى ماند، و در معرض آن قرار مى گيرد كه تلاشها و اعمال و دستاوردها از دست برود، و از بام تا شام براى آن بكوشد كه خواجگان و اربابان او بر كرسيهاى سرورى قرار بگيرند و به حساب او برسند، و اما در آخرت خدا او را به سوى آتش دوزخ مى راند، و حتى