تفسیر هدایت جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه ى 439«وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ- و هر چيز خوبى كه انفاق كنيد براى خود كرده ايد.»و تنها آن چيز در نزد خدا انفاق به حساب مى آيد كه خالص در راه خدا انفاق شده باشد:«وَ ما تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ- و انفاق نمى كنيد مگر براى به دست آوردن خرسندى خدا.»و انفاق اختصاص به مال ندارد، بلكه هر چيز را كه شخص ممكن است مالك آن باشد شامل مى شود، همچون جاه و مقامى كه در راه ضعفا بخشش شود، و علمى كه با آن نادانان به خير و نيكى دلالت شوند، و هر چه انفاق شود مورد پسند خدا است و در جايى ثبت مى شود و انفاق كننده به پاداش خود مى رسد:«وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ- و هر چيز نيكى كه انفاق كنيد، پاداش آن تمام به شمار مى رسد و بر شما ستم نخواهد رفت.»[273] تا اين جا شرطهاى انفاق صالح را در تقسيم، آنچه باقى مى ماند اين است كه: در كجا بايد انفاق كنيم، و به چه كسان؟قرآن به اين پرسش چنين پاسخ مى دهد:«لِلْفُقَراءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْباً فِي الْأَرْضِ- براى درويشانى كه در راه خدا گرفتار و درمانده شده اند، و نمى توانند به راه افتند.»محصور و گرفتار شدن آنان به سبب ممانعت دشمن از جابه جا شدن ايشان است، همچون كسانى كه از خانه هاى خود به سبب تسليم نشدن به طاغوت به جاهاى ديگر رانده و مجبور به توقف در آن جاها شده اند، يا اين گرفتارى بر اثر ناتوانى و بيمارى است، همچون مجاهدان قديمى كه جوانى ايشان در ميدانهاى نبرد سپرى شد و سپس چندان ضعيف شده اند كه از عهده هيچ كارى برنمى آيند، و نمى توانند به كار سابق خود بازگردند.«يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ- از آبرو خواهى كه دارند،
