تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 490

به راحتى بيشتر در آينده تلاش كند، و كارگر را بر آن مى دارد كه مقدارى از درآمد خويش را براى روز مبادا و ايام ضعف و پيرى ذخيره كند.

ارتباط ميان دنيا و آخرت همان ارتباط ميان زمان حاضر و زمان مستقبل است، و شهوات ما را بدان مى خوانند كه همه تواناييهاى خود را مصروف دنيا كنيم تا زمانى كه به آخرت مى رسيم چيزى در دست خود نداشته باشيم، در صورتى كه عقل ما را به موازنه و تعديل كردن ميان دنيا و آخرت دعوت مى كند، و هنگامى كه انسان در بند آخرت باشد، مستقبل دنياى او نيز تضمين خواهد شد، چه هر عمل كه براى آخرت صورت بگيرد، بهره دنيوى نيز خواهد داشت.

هنگامى كه آدمى تنها همّ خود را دنيا و شهوات حاضر آن قرار مى دهد، به آخرت كفر مى ورزد، بدان سبب كه آن را نمى بيند بلكه نمى خواهد آن را ببيند و بدين گونه ديوارهاى شهوات او را از ديدن ميدانهاى گسترده مستقبل محروم مى سازد.

دوستى انسان نسبت به شهوتها امرى طبيعى است، به همان گونه كه چشمداشت به خوشيهاى آينده امرى فطرى است، و آنچه مهم است اين كه يكى را بر ديگرى اختيار نكند. از همين رو آيه قرآن از شهوتها همچون چيزى كه براى نفس آراسته شده سخن مى گويد.

و شهوات نفسانى انواع گوناگون دارد از اين قرار:

1- شهوت جنس- و فرزند.

2- شهوت جاودانگى و مقتضيات آن از ثروت بيكران و سيم و زر روى هم انباشته.

3- شهوت رياست و افتخار و ملازمات آن و اسبان نشاندار و چارپايان و كشتزارها.

آيه مى گويد:

«زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنِينَ وَ الْقَناطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ