تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 516

فراوان، اطاعت كند.

[33] ولى براى چه بايد از رسول پيروى و اطاعت كنيم؟ آيا بهتر آن نيست كه هر يك از ما از عقل خود پيروى كند و در قضايا فرمانبردار آن باشد و از تعليمات دينى ارشاد بخواهد؟ چرا شخص بايد ميان خود و خدا انسان ديگرى را كه فرستاده خدا است قرار دهد، يا از رهبرى كه رسالت دين را مجسم مى سازد پيروى كند؟

پاسخ: آن انسانى كه خدا بندگان خود را به پيروى از او فرمان مى دهد، همچون انسانهاى ديگر نيست، بلكه او برگزيده خدا در زمين است كه پس از آزمودن او را برگزيده و براى رسالت خود شايسته اش دانسته است. و پيروى كردن و فرمان بردن از اين فرستادگان خدا تضمينى براى بشريت است كه از خط رسالت منحرف نشود، و ميان افراد آن در مزاحمتهاى زندگى و در زير فشار هواهاى نفسانى شديد اختلافى پديد نيايد.

«إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِينَ- خداوند آدم و نوح و آل ابراهيم و آل عمران را بر جهانيان برگزيد.»

[34] و اين برگزيدن به علتى نژادى نبود، و دليل آن اين است كه خدا آدم را به رسالت انتخاب كرد در صورتى كه او پدر همه انسانها بود. سپس از آل ابراهيم و آل عمران پيامبرانى برگزيد بى آنكه تمايزى ميان آنان برقرار كند. پس نژاد آل عمران برتر و بالاتر از ديگر شاخه هاى خاندان آل ابراهيم از فرزندان غير عمران نبود. بلكه اينان، بدون تمايز، بعضى از بعضى ديگر به وجود آمده بودند.

«ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ- پاره اى از آنان تخمه پاره ديگرند، و خداوند شنوا و دانا است.»

از خيانت چشمها و آنچه در سينه ها پنهان است آگاه است، و از ميان بندگان خود كسى را كه شايسته است برمى گزيند، و فرستادگان خود را از عنصر و نژاد خاص برنمى گزيند.