تفسیر هدایت جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه ى 534شدند:«آمَنَّا بِاللَّهِ وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ- به خدا ايمان آورديم و گواه باش كه ما مسلمانيم.»آنان صادقانه به خدا ايمان آوردند و خود را به خدا تسليم كردند.[53] ايمان آن گروه به خدا ژرف و خالص از مصالح و هواهاى نفسانى و شك و ترديد و هدف يگانه آنان خرسندى خداى متعال بود و هر دعوتى كه مالك عناصر مخلص و آرمانى در ايمان باشد، و بدون پيچيدگى و فلسفه و تردد وجود خود را به خدا پيشكش كند، پيروز خواهد شد.بدين گونه ملاحظه مى كنيم كه اين گروه از ايمان خود با اين دعاى گرم راستين حكايت مى كند:«رَبَّنا آمَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَ اتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنا مَعَ الشَّاهِدِينَ- پروردگارا! ما به آنچه فروفرستادى ايمان آورديم و از پيغمبر پيروى كرديم، پس ما را با گواهان و حاضران بنويس.»[54] در برابر اين گروه، اكثريت گمراه قرار داشت كه در انديشه طرح نقشه اى بود تا اين گروه را از راههاى گوناگون بكوبد، و همه آن نقشه ها بى نتيجه ماند، چرا كه اين گروه كوچك از ايمان راستين برخوردار بود، و با نقشه پاكيزه الهام گرفته از خداى متعال كار مى كرد و متكى بر ايمان افراد خود بود.«وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ- و مكر كردند، و خدا مكر كرد، و خدا بهترين مكر كنندگان است.»اصحاب رسالت گذشته از خصوصيتهايى برخوردار بودند كه در جامعه ايشان وجود نداشت: آنان مؤمن و فداكار و با نشاط و يگانه بودند، بر پيشدستى كردن و برانداختن طرف مخالف توانايى داشتند، و جامعه هاى سست آنان چنين نبود.
