تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 578

دشواريهاى داخلى و چالشهاى خارجى ايفا كند.

[98] ولى اهل كتاب يكباره به همه اين آيات بزرگ حج و در طليعه آنها آنچه در آيه پيش گذشت، كفر مى ورزند، و قرآن مى پرسد كه اين كفر صريح براى چيست؟

«قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلى ما تَعْمَلُونَ- بگو: اى اهل كتاب، چرا به آيات خدا كفر مى ورزيد، و حال آنكه خدا ناظر و گواه كارهاى شما است؟» و هر چه زودتر به حساب اين كفر مى رسد، بدان سبب كه به انحرافات عملى مى انجامد، [99] و كفر اندك آغاز مى شود و چندان افزايش پيدا مى كند كه به درجه عمل براى گمراه كردن ديگران مى رسد.

«قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَها عِوَجاً وَ أَنْتُمْ شُهَداءُ- بگو: اى اهل كتاب! چرا كسانى را كه ايمان آورده اند از راه خدا بازمى داريد، و با آنكه مى بينيد و گواهيد، اين راه را كج مى خواهيد؟» آنان مؤمنان را از راه مستقيمى كه راه خدا است بازمى داشتند، و چنان مى خواستند كه اين راه چندان كج شود تا به جايى برسد كه هواهاى نفسانى ايشان خواستار رسيدن به آنجا بود، على رغم آنكه خود از گواهانند، و بر گواه واجب است كه از دروغ بپرهيزد و حقيقت را تصديق كند هر چند مخالف با هواى نفس او باشد.

اهل الكتاب حاملان علم دين اند كه مى بايستى مردم را به خدا بخوانند، نه اين كه راه رهروان به سوى خدا را ببرند، و اين راه را به سبب نظرتنگيهاى قومى و حزبى و مذهبى منحرف كنند، و اين واقعيتى است كه اكثريت حاملان دين تا به امروز در آن زندگى مى كنند و به اندازه اى كه براى حزب يا مذهب يا طايفه خود خلوص نيت دارند براى دعوت خود ندارند، و لذا سبب عمده كفر گروه كثيرى از افراد بشرند.