تفسیر هدایت جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اصطلاحنامه مجموعه ها مرورالفبایی لغت نامه دهخدا

➟

جستجو در لغت نامه

بیشتر

کتابخانه شخصی پرسش از کتابدار ارسال منبع

تفسیر هدایت - جلد 1

سیدمحمدتقی مدرسی

| ،

افزودن به کتابخانه شخصی

میخواهم بخوانم

درحال خواندن

خوانده شده

ارسال به دوستان

آدرس پست الکترونیک گیرنده :

آدرس پست الکترونیک فرستنده :

نام و نام خانوارگی فرستنده :

پیغام برای گیرنده ( حداکثر 250 حرف ) :

کد امنیتی را وارد نمایید

ارسال

جستجو در متن کتاب

بیشتر

تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب

➟

جستجو در لغت نامه

بیشتر

لیست موضوعات

تفسير هدايت مقدمه بحثهاى تمهيدى فصل اول قرآن در آيات قرآن قرآن در سنت چرا به قرآن دعوت مى كنيم فصل دوم ضرورت تدبر كردن در قرآن قرآن و تفسير به رأى قرآن ميان تزكيه و تعليم قرآن حكيم ميان ظاهر و باطن قرآن حكيم، در ميان محكم و متشابه قرآن حكيم و حروف هفتگانه قرآن حكيم و اثبات معانى آن الف: لغت و زبان ب: سياق ج: تفسير فصل سوم تدبّر و صفات نفسانى تدبّر و صفات عقلى تدبّر و سياق قرآنى 1- ارتباط و پيوستگى علمى 2- ارتباط و پيوستگى تربيتى تدبّر و واقعيّت خارجى تدبّر و تحقق بخشيدن به قرآن خلاصه اى از روش تدبّر در قرآن سوره حمد [سوره الفاتحة (1): آيات 1 تا 7] سوره حمد، چكيده معارف قرآنى تفسير بسملة (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ گفتن) موارد حمد و سپاسگزارى سوره بقره زمينه كلّى سوره سوره البقرة از چه چيز سخن مى گويد؟ [سوره البقرة (2): آيات 1 تا 20] قرآن چگونه آدميان را تقسيم مى كند آيا اختلاف دليل علم است؟ قرآن راهنما است [سوره البقرة (2): آيات 21 تا 25] اركان ايمان [سوره البقرة (2): آيات 26 تا 29] داستان آفرينش نخستين [سوره البقرة (2): آيات 30 تا 39] طبيعت چگونه فرمانبردار انسان شد؟ [سوره البقرة (2): آيات 40 تا 48] آيا ما از شكر گزارانيم؟ [سوره البقرة (2): آيات 49 تا 62] نقش رسالتهاى خدا در ساخته شدن تمدّنها و بازپسين كلمه [سوره البقرة (2): آيات 63 تا 66] سستى در روان كردن احكام [سوره البقرة (2): آيات 67 تا 73] داستان ماده گاو: درسها و عبرتها [سوره البقرة (2): آيات 74 تا 79] يهود از گمراهى احبار تا آرزوهاى گمراهان سنگدلى كتاب در ميان رؤيا و تقليد ميان آرزوها و پندارها گمان و پندار: [سوره البقرة (2): آيات 80 تا 86] تقديس ذات يا خودپرستى پيمان خدا با بنى اسراييل: [سوره البقرة (2): آيات 87 تا 93] نژادپرستى و انجماد فكرى سبب تكذيب [سوره البقرة (2): آيات 94 تا 100] نژادپرستى و كافر بودن به فرشتگان [سوره البقرة (2): آيات 101 تا 103] ما و فرهنگهاى خارجى راعنا و انظرنا: رسالتهاى خدا و تطور زمانى [سوره البقرة (2): آيات 111 تا 123] تسليم شدن به خدا مقياس و ميزان است شدت يافتن اختلافات مصدر الهام [سوره البقرة (2): آيات 124 تا 140] إبراهيم سمبل يگانگى آثار مثبت عمل صالح راه براى از بين بردن اختلاف ملت ابراهيم يگانه پرستى جوهر وحدت [سوره البقرة (2): آيات 141 تا 150] قبله، رمز وحدت امت جدايى نقطه به راه افتادن است چرا قبله يگانه نشده است؟ چگونه رستگارى را تأمين كنيم؟ [سوره البقرة (2): آيات 151 تا 157] و بردباران را مژده ده از چه چيز مدد بگيريم؟ اگر بخواهى نميرى [سوره البقرة (2): آيات 158 تا 167] چگونه علماى بد شعاير خدا را پنهان كردند رسالت علم جزاى علماى بد فرهنگ توحيدى [سوره البقرة (2): آيات 168 تا 177] چگونه بتهاى كفر را بشكنيم؟ قوانين شيطانى بندگان نياكان جزاى كتمان و پوشاندن حق صفات علماى بد [سوره البقرة (2): آيات 178 تا 182] فلسفه قصاص وصيت و حق اموال [سوره البقرة (2): آيات 183 تا 189] فلسفه و احكام روزه چرا رمضان؟ رمضان و دعا از احكام روزه [سوره البقرة (2): آيات 190 تا 195] هدفها و احكام جنگ در اسلام جنگ براى چه و چگونه؟ هدف فرهنگى جنگ چه وقت حرمتها حفظ مى شود؟ انفاق و اتحاد ضرورتى جنگى است [سوره البقرة (2): آيات 196 تا 203] حج، مدرسه پرهيزگارى إحرام: چرا جدال و فسوق؟ بعد از عمره تمتع چه؟ بهره ورى از خط سير ايمان چگونه به دنيا و آخرت برسيم؟ [سوره البقرة (2): آيات 204 تا 213] تقوى: خرسندى خدا، صلح و سلم، عدالت وحدت ضرورتى جهادى است مسئوليت پاسدارى از وحدت براى چه اختلاف؟! [سوره البقرة (2): آيات 214 تا 218] فتنه، بزرگتر از كشتن انفاق راه فداكارى است فتنه از كشتن سختتر است [سوره البقرة (2): آيات 219 تا 225] پرهيزگارى اجتماعى پرهيزگارى و حقوق اجتماعى پرهيزگارى و حقوق زن حكم نزديكى جنسى در حيض [سوره البقرة (2): آيات 226 تا 232] وظايف مربوط به پيوند زناشويى پرهيزگارى در پيوند زناشويى [سوره البقرة (2): آيات 233 تا 242] تقوى در اداره كردن خانه حق شوهر پس از وفات چگونه همسر خودت را انتخاب مى كنى [سوره البقرة (2): آيات 243 تا 249] فرمانروايى خدايى به كارزار كردن فرمان يافتند و پشت كردند [سوره البقرة (2): آيات 250 تا 254] شرايط پيروزى بر دشمن [سوره البقرة (2): آيات 255 تا 260] نامهاى نيكو و زيباى خدا [سوره البقرة (2): آيات 261 تا 274] انفاق در راه خدا [سوره البقرة (2): آيات 275 تا 281] ربا و فساد اجتماعى آثار ربا درمان چيست؟ [سوره البقرة (2): آيات 282 تا 283] ارتباط تكاملى ميان پرهيزگارى و نظامهاى اجتماعى نوشتن دين [سوره البقرة (2): آيات 284 تا 286] مسئوليت و اسبابهاى اسقاط احكام چارچوب مسئوليتها سوره آل عمران فضيلت سوره: زمينه كلى چيست؟ [سوره آل عمران (3): آيات 1 تا 6] رسالتهاى خدا ميان وحدت و نژادپرستى قيوم چيست؟ [سوره آل عمران (3): آيات 7 تا 13] حقايق قرآن ميان حق تأويل و فتنه باطل ميان محكم و متشابه چرا در دين اختلاف پيدا مى شود؟ زيغ چيست؟ تأويل يا گزارش ايمان پيش از معرفت ايمان به روز ديگر، سنگر شالوده در معرفت تنها اعتماد بر خدا [سوره آل عمران (3): آيات 14 تا 20] زندگى در ميان افقهاى آينده و شهوت حاضر نفس بشرى در ميان عقل و شهوت معنى تقوى ميان يگانگى و يگانه پرستى [سوره آل عمران (3): آيات 21 تا 25] نتايج سستى روح دينى انسان چگونه تنزل مى كند؟ تفسير كردن دين بر هواى نفس [سوره آل عمران (3): آيات 26 تا 30] رهبرى درست در نظر قرآن پادشاهى مخصوص كيست؟ مخصوص خدا فراگير بودن قدرت الهى ميان دو مفهوم قدرت و رهبرى جهاد، چهره آشكار توحيد [سوره آل عمران (3): آيات 31 تا 41] مردم و تقديس اشخاص و راهنماييهاى قرآن چگونه خدا را دوست مى داريم؟ در ميدان گسترده گزينش آثار تربيت بر نمو طفل خدا چگونه فرستادگان خود را برمى گزيند؟ [سوره آل عمران (3): آيات 42 تا 51] رسالت عيسى از تمايز ولادت تا خصائص رسالت نامهاى عيسى و خصائص او يگانگى رسالتها در مبدأ و هدف [سوره آل عمران (3): آيات 52 تا 59] انسان بودن پيامبر و مراحل پيروزى رسالتها ميزان عاملان پايان اعجاز آميز پس اى خردمندان عبرت گيريد [سوره آل عمران (3): آيات 60 تا 68] حق، وسيله اندازه گيرى درستى و اساس يگانگى دلايل راستى رسالت مباهله وسيله اى براى كشف حق است تطبيق و به كار بستن اصول وسيله خلاص است [سوره آل عمران (3): آيات 69 تا 76] ايستارهاى اهل كتاب عصبيت و گمراه كردن نتايج تعصّب [سوره آل عمران (3): آيات 77 تا 85] علما در ميان توجيه شكستها و به كارگيرى نيروها رسالت عبارت از مسئوليتها و واجباتى است نتايج تحريف ملتزم بودن به مسئوليت تضمين استقامت است [سوره آل عمران (3): آيات 86 تا 92] ارتداد، اقسام و كيفر آن جزاى ارتداد ميان بخشندگى و توبه [سوره آل عمران (3): آيات 93 تا 100] تقديس اشخاص راه وحدت را مى بندد ابراهيم كيست؟ از معانى كفر [سوره آل عمران (3): آيات 101 تا 108] يگانگى وسيله چنگ زدن به ريسمان خدا چگونه از يگانگى پاسدارى كنيم؟ [سوره آل عمران (3): آيات 109 تا 117] ملتزم بودن به ارزشها ضامن استقامت است ميان فسق و ايمان [سوره آل عمران (3): آيات 118 تا 129] ايستار اساسى در برابر كافران اصولى بودن وحدت اسلامى درسهايى از ميدان نبرد بدر [سوره آل عمران (3): آيات 130 تا 136] رفتار ايمانى، پناهگاه امت خطر ربا چگونه بهشتى مى شويم؟ [سوره آل عمران (3): آيات 137 تا 148] بازگشت به سنّتهاى تاريخ منافع مردم در فداكارى جهاد و آرزوهاى كاذب ربّيّون چگونه مى جنگيدند دعا سلاح مؤمن است [سوره آل عمران (3): آيات 149 تا 158] فداكارى و جانبازى، راه پيروزى و رشد جامعه فداكارى دژ دستاوردها است عبرتهايى از شكست نقش گناهان در شكست [سوره آل عمران (3): آيات 159 تا 164] اوضاع و احوال شكست و مسئوليتهاى رهبرى [سوره آل عمران (3): آيات 165 تا 175] [سوره آل عمران (3): آيات 176 تا 180] رسالت الاهى و ايستارهاى اجتماعى [سوره آل عمران (3): آيات 181 تا 189] ويژگيهاى گوساله پرستان [سوره آل عمران (3): آيات 190 تا 195] [سوره آل عمران (3): آيات 196 تا 200]

توضیحات

افزودن یادداشت جدید

صفحه ى 615

كردن از آن است، همچون سنت رسول اللَّه، و اصل سنت، استمرار و دوام داشتن است.

[موعظة]: چيزى است كه دل را نرم مى كند و انسان را به طرد كردن زشتى و انجام دادن كارهاى زيبا و نيك دعوت مى كند.

139 [تهنوا]: از وهن به معنى ناتوانى و سستى است.

140 [قرح ]: جراحت و زخم است.

[نداولها]: دولت به معنى نوبت گروهى براى رسيدن به مراد است.

141 [يمحص ]: تمحيص، پاك كردن از عيب است.

144 [محمد]: از حمد گرفته شده، و تحميد برتر از حمد و معنى آن فراگيرنده همه محامد و امور ستوده است، و تحميد مخصوص شخص مستولى بر امر در كمال است و خداوند پيامبر و دوست خود (ص) را به دو نام مشتق از نامهاى خود (محمد) و (احمد) مخصوص گردانيد.

146 [استكانوا]: اصل آن از كنية به معنى حالت بد است، و هنگامى كه گفته مى شود: «فلان بكنية» يعنى سوء نيت دارد.

147 [اسرافنا]: از حق تجاوز كرديم و به باطل رسيديم.