[181] طبقه ثروتمند، گاه با اولياى رسالت هم پيمان مى شود و با مال خود در راه پيروزى آن تلاش مى كند، و به كمك مردمان ناتوان برمى خيزد، و گاه با دشمنان رسالت هم پيمانى مى كند كه اين يك بيشتر ديده مى شود.قرآن در اين جا از اين طبقه سخن مى گويد، ولى با آنكه خصوصيات در قوم يهود تجسّم پيدا مى كند، قرآن نامى از يهود نمى برد، بلكه گفتار قرآن همه ثروتمندانى را كه به دشمنى با رسالت اسلام برخاسته اند فرامى گيرد.اينان گمان دارند كه مقياس حق و باطل مال و ثروت است، و بر مؤمنان طعنه مى زنند و مى گويند كه خدا فقير است و به همين جهت فقيران را مى پذيرد.چندان در دشمنى با رسالت پيش مى روند كه بر روى پيامبران سلاح مى كشند و آنان را مى كشند، و همه اين كارها دليل بر آن است كه ثروت مقياس نزديكى به خدا نيست، بلكه خدا عذاب سوزانى را براى اين گونه ثروتمندان آماده كرده است.«لَقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِياءُ سَنَكْتُبُ ما قالُوا وَ قَتْلَهُمُ الْأَنْبِياءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِيقِ- خداوند گفته