تفسیر هدایت جلد 1

صفحه ى 666

فرستادگان دلايل و بينات ديگرى همراه خود داشتند.

«وَ بِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ- و با آنچه شما گفتيد، پس چرا، اگر راست مى گوييد، آنان را كشتيد؟» شما كفر خود را با اين دروغها مى خواهيد پاكيزه و مشروع جلوه دهيد، و طبقه توانگران خوشگذران، كفر ورزيدن خود را به پيامبران و به نهضتهاى پيشرو، با همين گونه دروغها و تهمت بستنهاى شنيع موجه جلوه مى داده اند.

[184] و تكذيب رسالت تازه از همين ايستار اساسى در مقابل هر رسالت و هر رسول برمى خيزد.

«فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ جاؤُ بِالْبَيِّناتِ وَ الزُّبُرِ وَ الْكِتابِ الْمُنِيرِ- پس اگر تو را تكذيب كردند، پيامبرانى پيش از تو نيز تكذيب شده اند كه بيّنات و زبورها و كتاب نوربخش آورده بودند.»

بنا بر اين دليلى براى ترسيدن از اين طبقه نيست، چه همه رسالتهاى آسمانى با همه تكذيبهاى اينان پيروز شد، همان گونه كه شايسته نيست كه مردم از تكذيب اينان متزلزل شوند و در راستى رسالت ترديد كنند، چه آنان در پى مصلحت و هواهاى نفس خويش اند و هيچ چيز ديگرى جز اين نيست.

البيّنات: معجزات ظاهرى است همچون عصاى موسى و مرده زنده كردن عيسى.

الزّبر: كتابهاى نازل شده از آسمان.

و شايد الكتاب المنير عبارت باشد از: آيات محكم زبورها كه راه گمراهان را روشن مى سازد، و از لحاظ معنى برابر كلمه «فرقان» است.

[185] بر ما است كه در برابر اين طبقه سر فرود نياوريم و از همه آرايش زندگى دنيا كه در اختيار ايشان است متأثر نشويم، چه به زودى از ميان مى رود يا دارندگان آنها از ميان مى روند. بزرگى راستين مخصوص آن كس نيست كه چند دينار بيشتر دارد، و نمى تواند خود را از آتش دوزخ برهاند و داخل فردوس شود.

«كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ