كسانى كه در راه خدا هجرت مى كنند، چيزى جز توشه تقوى و نيروى ايمان با خود همراه ندارند. آنان مى دانند كه، على رغم نيروهاى ظاهرى كه پر كننده چشم و مايه فريب خوردن ساده دلان است، پايان كار دشمنانشان نزديك است، و پس از اين پايان شايد به دوزخ پرتاب شوند كه بد جايگاهى است.اما پرهيزگاران: پايان ايشان بهشت است كه بس نيكو قرارگاهى است، و از همين رو بر مؤمنان لازم است كه شكيبايى كنند و با اين شكيبايى به جانهاى خود شجاعت بخشند، و در مرزها به مرزدارى برخيزند و از خدا بترسند تا در دنيا و آخرت رستگار شوند.اين خلاصه اى از درس حاضر است كه همچون متممى براى گفتار درباره آمادگيهاى روانى و ايمانى امتى عرضه مى شود كه با اهل كتاب در حال جنگ است، و بر آزار آنان شكيبايى نشان مى دهد، و فشارهاى طبقه توانگران بخيل هم پيمان با حبران و راهبان (الاحبار و الرهبان) خائن را تحمل مى كند.براى آنكه صورت بيانى كامل شود و واقعيت پيدا كند، قرآن در آيه پيش آخرين آيه مى گويد كه: همه اهل كتاب كافر نيستند، بلكه در ميان ايشان مردمان متقى نيز وجود دارند، تا چنان تصور نشود كه، مثلا، همه يهوديان اهل دوزخ اند و اين تنها بدان سبب است كه يهودى اند، و ما اهل بهشت ايم و اين تنها از آن روست
لطفا منتظر باشید ...
