4 ـ قول حسن - عرفان اسلامی جلد 10

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عرفان اسلامی - جلد 10

حسین انصاریان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

4 ـ قول حسن

وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً [32] .

و با مردم با خوش زبانى سخن گوييد

مورد سخن خوب و كلام نيك بنابر گفته اهل فن به وقت معاشرت و رو در رويى با مردم است .

در وقت سخن گفتن با مردم از هر صنف و طايفه‏اى كه باشند بايد از قول زشت و سخن نازيبا و كلامى كه در آن سبّ و ناسزا و فحش و استهزا و از اين قبيل امور شيطانى است پرهيز داشت .

احترام به مردم به خصوص براداران مؤمن دستور اكيد قرآن و پيامبر و ائمه معصومين عليهم‏السلام است .

جداً بايد از سخنى كه در غير مورد حق ، قلب كسى را بيازارد و دل بى‏گناهى را برنجاند پرهيز كرد .

از اضافه حرف زدن بايد اجتناب جست ، از سخن بى‏فايده بايد دورى گزيد .

كلام را بايد سنجيده گفت و سخن بايد براى طرف مقابل داراى نفع دنيايى يا آخرتى يا معنوى و يا اخلاقى باشد .

قول حسن در قرآن

قرآن مجيد از سخن ناروا و سخنى كه دل را بيازارد و قولى كه در آن توهين به افراد يا مسخره كردن مردم باشد ، همه را نهى مى‏نمايد .

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ يَسْخَرْ قَوْمٌ مِن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَلاَ نِسَاءٌ مِن نِسَاءٍ عَسَى أَن يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَلاَ تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلاَ تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاْسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الاْءِيَمانِ وَمَن لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ [33] .

اى اهل ايمان ! نبايد گروهى گروه ديگر را مسخره كنند ، شايد مسخره شده‏ها از مسخره كنندگان بهتر باشند ، ونبايد زنانى زنان ديگر را [ مسخره كنند ] شايد مسخره شده‏ها از مسخره كنندگان بهتر باشند ، و از يكديگر عيب‏جويى نكنيد و با لقب هاى زشت و ناپسند يكديگر را صدا نزنيد ؛ بد نشانه و علامتى است اين كه انسانى را پس از ايمان آوردنش به لقب زشت علامت‏گذارى كنند .

و كسانى كه [ از اين امور ناهنجار و زشت ] توبه نكنند ، خود ستمكارند .

راستى عجيب است ، آنان كه در سخن گفتن ، اهل مراقبت و مواظبت و محاسبه نيستند و در اداى سخن خود را آزاد مى‏دانند به فرموده قرآن مجيد : ظالم و ستم‏پيشه‏اند و خداوند ستمكاران را دوست ندارد .

قول حسن در روايات

در زمينه سخن گفتن روايات بسيار مهمّى در كتب معتبر حديث مانند :

« من لايحضره الفقيه » ، « الكافى » ، « وسائل » ، « الوافى » ، « محجّة البيضاء » آمده كه به پاره‏اى از آن روايات اشاره مى‏شود .

اَخَذَ رَجُلٌ بِلِجامِ دابَّةِ رَسُولِ اللّهِ فَقالَ : يا رَسُولَ اللّهِ أىُّ الاَْعْمالِ اَفْضَلُ ؟

فَقالَ : اِطْعامُ الطَّعامِ وَاِطْيابُ الْكَلامِ[34] .

مردى مهار دابّه رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را گرفت و گفت : اى رسول خدا !

كدام عمل بالاتر است ؟ حضرت فرمود : خوراندن غذا و دستگيرى از مستمندان و دردمندان و بيچارگان و سخن پاكيزه گفتن .

/ 215