لطفا منتظر باشید ...
خطبه 202-در قدرت خداوند
و از نشانه هاى توانايى و عظمت، و شگفتى دقيقه هاى صنعت او اين است كه از آب دريايى موج زننده، و هر موجى موجى را شكننده، خشكى پديد آورد، و آن را طبقه ها كرد. پس طبقه ها را از هم گشود، و آن را هفت آسمان فرمود، از آن پس كه به يكديگر بسته بود، و به فرمان او آسمانها چنگ در يكديگر نهادند و آنجا كه بر پايشان كرده بود ايستادند، و زمينى را ايستانيد استوار برجاى و پايدار، كه برمى دارد آن را آبى سبزرنگ روان، و دريايى به فرمان. براى فرمان پروردگار خوار و بزرگى او پذرفتار، و آب روان بايستاد و از بيم او سر به فرمان نهاد، و خرسنگهاى زمين را آفريد و بلنديها و پشته هاى آن، و كوههاى بزرگ و گران. پس در جايهايى كه بايستشان بايستانيد، و در قرارگاههاشان ملزم گردانيد. پس سر آن كوهها به هوا بر شد، و بن آنها به آب در شد. پس كوهها را از دشتهاى هموار بيرون آورد و پايه هاى آن را در جاى جاى از زمين كه بايد فرو كرد، و ستيغهاى آن را بالا برد، و بلنديهاى آن را دراز گرداند، و براى زمينشان چون تكيه گاهى بپرداخت، و چون ميخشان در آن استوار ساخت. پس زمين با جنبشى كه او راست آرام گرديد تا نتواند ساكنانش را بلرزاند يا آنچه در پشت داردبريزاند، يا جاى خود را بگرداند. پس پاك است خدايى كه آن را نگاهداشت، از آن پس كه كوهه هاى آبش بر سر بود، و خشك كرد آن را از پس آنكه كرانه هايش تر بود. پس آن را براى آفريدگان خويش همچون گاهواره كرد، و چون بستر برايشان بگسترد. بر فراز دريايى بسيار آب كه بر جاى است و روان نيست ايستاده است و گردان نيست. بادهاى سخت آن را برد و بازگرداند، و ابر چون مشكش بجنباند، و از آن باران بباراند و در اين پندى است براى آن كس كه بيم دارد.
خطبه 203-در نكوهش اصحاب
بار خدايا هر بنده از بندگانت كه گفتار ما را شنيد، گفتارى كه از روى داد است نه ستم، و موجب اصلاح است، نه تباه كننده دين و دنيا- هم- و پس از شنيدن آن سر باز زد، و از يارى ات باز ايستاد، و در گراميداشت دينت درنگ كرد و آهستگى نشان داد، ما بر او گواه مى گيريم بزرگترين گواهان را، در دادن گواهى - حضرت رسالت پناهى- و نيز گواهى مى خواهيم بر او از همه آنان كه در زمين و آسمانهايت ساكن گردانيده اى، و از آن پس تو ما را از يارى او بى نياز كننده اى و او را به كيفر گناهانش گرفتار سازنده.خطبه 204-آفريدگار بى همتا
سپاس خداى را كه برتر است از مانندگى به آفريدگان، و فراتر از گفتار ستايندگان. با تدبيرهاى شگفتش براى نگرندگان آشكار است، و با بزرگى و ارجمنديش، از انديشه خداوندان و هم بركنار. داناست بى اندوختن و افزودن دانش، و نه دانشى فرا گرفته به كوشش. آفريننده هر چيز است به اندازه و بى كاستى و فزونى، نه با به كار بردن فكر و نه به انديشه درونى. تاريكيها او را نپوشاند، و از نورها روشنى نستاند. نه شب بر او بگذرد و نه در روز به سر برد. دريافت او به ديدن نيست، و نه دانش او از راه خبر شنيدن.از اين خطبه است در ذكر پيامبر (ص) با نور- اسلام- به پيامبرى اش گماشت، و در گزينش، او را مقدم داشت. رخنه ها را بدو بست و به نيروى او پيروزى جو را در هم شكست. سختيها را بدو خوار ساخت و ناهمواريها را بدو هموار ساخت، تا گمراهيها را از چپ و راست پراكند و بپرداخت.
