حکمت 052 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
حکمت 052
(و فرمود:) شكيبايى دو گونه است: شكيبايى بر آنچه خوش نمى شمارى و شكيبايى از آنچه آن را دوست مى دارى.
حکمت 053
(و فرمود:) توانگرى در غربت چون در وطن ماندن است و درويشى در وطن، در غربت به سر بردن.حکمت 054
(و فرمود:) قناعت مالى است كه پايان نيابد.
حکمت 055
(و فرمود:) مال مايه شهوتهاست.
حکمت 056
(و فرمود:) آن كه تو را از گزندى ترساند چون كسى است كه تو را مژده رساند.
حکمت 057
(و فرمود:) زبان درنده اى است، اگر واگذارندش بگزد.
حکمت 058
(و فرمود:) زن كژدمى است، گزيدنش شيرين.
حکمت 059
(و فرمود:) چون تو را درودى گويند درودى گوى از آن به، و چون به تو احسانى كنند، افزونتر از آن پاداش ده، و فضيلت او راست كه نخست به كار برخاست.
حکمت 060
(و فرمود:) پايمرد، خواهنده را همچون پر است.
حکمت 061
(و فرمود:) مردم دنيا همچون سوارانند كه در خوابند و آنان را مى رانند.
